Doorgaan naar artikel
Impressie: Zwarte Tulp
Jeffrey van Beurden
Jeffrey van Beurden
Profiel

Netflix is al een flinke periode de onbetwiste dominante partij als het gaat om online streamingdiensten. Wat zo uniek is aan Netflix, is dat het zijn eigen video content maakt in de vorm van series, films en documentaires. Daar is het nog vrij succesvol in ook: series als House of Cards, Orange is the New Black en op dit moment de serie Narcos worden wereldwijd geprezen om hun kwaliteit. Sinds 30 maart is er een concurrent van Netflix op de Nederlandse markt. Op die datum lanceerde Videoland zijn eerste eigen serie: Zwarte Tulp. Hiermee wil de dienst niet alleen de concurrentie aan met Netflix, maar ook meer abonnees naar zich toe trekken. Dat bleek te werken: de serie werd goed ontvangen en het aantal abonnees steeg. Nu is de serie ook elke zondagavond op RTL 4 te zien. Een interessant gegeven, gezien het feit dat de serie al in zijn geheel op Videoland te zien is. Maar omdat Videoland onderdeel is van RTL, lijkt de stap naar de televisie snel gemaakt. Nu de eerste twee afleveringen van Zwarte Tulp op RTL 4 getoond zijn, is het de hoogste tijd om een impressie te geven van deze bijzondere serie.

Zwarte Tulp

Foto: RTL Nederland

Zwarte Tulp gaat over de familie Vonk en de familie Kester. Beide families zijn al jaren succesvol in de tulpenbollen industrie: elk op hun eigen gebied. De familie Vonk, met Luuk (Huub Stapel) als aanvoerder, maakt met het kweken van originele bollen naam. De familie Kester, met Henk (Marcel Musters) aan kop, doet juist goede zaken bij het kopen en doorverkopen van bollen. Vijftien jaar geleden vond er een verschrikkelijk ongeluk plaats, waarbij Luuk de broer en schoonzus van Henk Kester en hun kinderen had aangereden. De broer en schoonzus overleden ter plekke en Henk nam de voogdij van de twee kinderen op zich. Sinds dat ongeluk is er een vete ontstaan tussen Vonk en Kester: ze kunnen elkaar niet luchten of zien. Als dan blijkt dat Luuk Vonk een zwarte tulp (een mythe die al sinds de Middeleeuwen echt bestaat) heeft gekweekt, wordt de ruzie tussen de twee families nog veel heftiger. Net na de bekendmaking van dit nieuws, overlijdt Luuk Vonk aan een hartaanval en is de zwarte tulp vernietigd. Rond zijn dood hangt echter een hoop mysterie: wat is er precies gebeurd? Lukt het de familie Vonk om nog een zwarte tulp te kweken? Of is die eer nu voor de familie Kester?

De rode draad van de serie, die hierboven omschreven staat, wordt knap verweven met de talloze verhaallijnen van de andere familieleden. Zo zit zoon Ben (Roeland Fernhout) constant in geldnood en de verkoop van de zwarte tulpenbollen zou hem best wel kunnen helpen. Maar heeft hij iets met de dood van Luuk te maken? Dochter Emma probeert de zaak van haar vader draaiende te houden, maar moet omgaan met de steeds groter wordende druk van Henk Kester en zijn zoon Felix (Gijs Naber), die maar wat graag een zwarte tulp willen hebben. Zo heeft elk familielid zo zijn of haar eigen problemen, maar komen ze allemaal op de een of andere manier samen, met als overkoepelend thema de zwarte tulp. Dat maakt het narratief van de serie erg sterk en goed te volgen.

zwarte tulp

Foto: RTL Nederland

Een ander interessant punt over het narratief is dat de spanningsboog van de serie vrij lang is. Dit heeft voornamelijk met het distributiemodel van de serie te maken: op Videoland kun je alle afleveringen achter elkaar kijken, waardoor je niet elke aflevering met een spannende cliffhanger hoeft te laten eindigen. De serie is nog steeds spannend, maar het neemt veel meer de tijd om zijn verhaal te doen en werkt over meerdere afleveringen naar een climax toe. Theoretisch zou dit dus minder goed moeten werken voor een televisieserie waarbij er elke week één aflevering getoond wordt, maar de sfeer van Zwarte Tulp maakt veel goed. Het is een interessante mix van achterdocht en mysterie, waardoor je toch gefascineerd blijft kijken en waardoor je het gebrek aan cliffhangers voor lief neemt. De muziek dat op de achtergrond wordt afgespeeld, maakt het geheel helemaal af.

Netflix richt zich, net als bijvoorbeeld HBO, steeds meer op kwaliteit: de productiewaarde van een serie wordt flink omhoog geschroefd en bekende (Hollywood)sterren worden steeds vaker voor series gevraagd. Er is door Videoland duidelijk naar deze manier van series maken gekeken, want de productiewaarde van Zwarte Tulp is erg hoog. Het geheel wordt prachtig in beeld gebracht door de (voor Nederlandse begrippen) gerenommeerde regisseur Ben Sombogaart (De Storm, Koning van Katoren, Moordvrouw). De cameravoering is erg goed en samen met de al eerder genoemde muziek zorgen deze twee factoren dat de mysterieuze sfeer en de daarbij horende spanning alom aanwezig zijn. Daarnaast is de cast van Zwarte Tulp ook vrij imposant. Met bekende acteurs als Anna Drijver, Roeland Fernhout, Benja Bruijning, Huub Stapel en Marcel Musters wordt er op hoog niveau geacteerd. Vooral Fernhout als asociale, wanhopige broer Ben die niks van zijn leven heeft gemaakt, zet een puike prestatie neer. De jonge Puck van Stijn, die de rol van kleindochter Jisanne Vonk speelt, heeft een vrij belangrijke rol voor het verhaal. Er ligt dus veel druk op haar schouders, maar daar heeft ze blijkbaar geen last van: ze acteert erg sterk en zeer geloofwaardig.

zwarte tulp

Foto: RTL Nederland

Zwarte Tulp is van ongekend hoog niveau en zet met één klap Videoland op de kaart als online streamingdienst. Dit komt voornamelijk vanwege de hoge productiewaarde, het sterke verhaal en het goede acteerwerk. Op deze punten is het ook moeilijk om een puntje van kritiek te geven. Wat ik wel als puntje van kritiek kan geven, is de beslissing dat RTL de serie nu op televisie uitzendt: kan een serie die voor online doeleinden geproduceerd is, ook op een “normale” manier getoond worden via de televisie? Ik snap de overweging van RTL wel: het is immers een goede manier om reclame te maken voor je streamingdienst en dus om meer abonnees te werven. Maar als je puur naar de serie zelf kijkt, is het geen verstandige keuze. Zwarte Tulp komt het beste uit de verf als je het kan “bingewatchen”. De spanningsboog functioneert beter en komt harder aan bij de kijker als je meerdere afleveringen achter elkaar kunt kijken. Desalniettemin is de serie zelf absoluut een van de betere Nederlandse series.