Doorgaan naar artikel
Recensie: Homeland seizoen 2
NWTV-redactie
NWTV-redactie
Profiel

Seizoen één van Homeland werd alom geprezen. Het stootte zelfs het jaar in jaar uit winnende Mad Men van de troon bij de uitreiking van de Emmy-awards. Kan seizoen twee van Homeland voldoen aan de hoge verwachtingen?

Homeland verrassing van  2011

Naast de Emmy-award voor beste serie kregen hoofdrolspelers Claire Danes (The Hours) en Damian Lewis (Band of Brothers) de prijs voor beste actrice en acteur. Daarnaast kreeg de serie nog achttien andere prijzen en verklaarde niemand minder dan president Obama dat Homeland zijn favoriete show was. Homeland gaat over CIA-agente Carrie Mathison (Danes) die vermoedt dat de na acht jaar naar de VS teruggekeerde krijgsgevangene Nicholas Brody (Lewis) overgelopen is naar Al-Queda en dus niet de held is waarvoor hij door de ganse natie wordt aangezien. Ze staat echter alleen in haar verdenkingen en het spannende kat-en-muisspel dat zich dan ontvouwt in seizoen één was van een zeldzaam hoog niveau.

Minder realistisch, minder wantrouwen

Aan het eind van vorig seizoen werd de aan schizofrenie lijdende Carrie uit de CIA gezet en was Brody zowel aan zijn eigen zelfmoordbom als aan Carrie’s beschuldigingen ontsnapt. Fans en critici vroegen zich af hoe de schrijvers bij Showtime (Dexter) het verhaal weer zouden oppakken. Gelukkig blijkt al snel dat Homeland niet aan kwaliteit ingeboet heeft. De eerste afleveringen van Homeland zijn hoe we die gewend zijn: een realistische spionage thriller met veel psychologische gelaagdheid. Daarna zakt het niveau helaas.

Seizoen één werd geroemd om zijn realisme en spanning en het paranoïde gevoel dat het de toeschouwer gaf: niet wetende waar het verhaal naar toe ging en wie er te vertrouwen was. Ook het psychologische spel tussen Carrie en Brody liet kijkers naar adem happen. En hoewel de eerste helft van het nieuwe seizoen zich kan meten met de vorige, weet de tweede helft minder te boeien. Zo komen bijvoorbeeld de schrijvers van de serie opeens met ongeloofwaardige plotwisselingen. Natuurlijk blijft het fictie, maar plausibiliteit en realisme waren juist een van de pijlers van de serie.

Een bevredigend slot

Ook de relatie tussen Brody en Carrie, een tikkende tijdbom in seizoen één, is in seizoen twee niet meer de factor die de serie naar een hoger niveau tilt. Vergeleken met het heerlijke zenuwslopende spel dat de twee eerder opvoerden zijn hun gezamenlijke scènes nu te vaak romantisch en klef. Het vuurwerk komt nu dus weliswaar minder van Carrie en Brody, maar des te meer van Saul (Mandy Patinkin), Carrie’s bebaarde collega en vriend die soms venijnig uit de hoek kan komen. Zijn overtuigend acteerwerk is minstens zo goed als dat van zijn prijzen winnende collega’s.

Gelukkig komt de finaleaflevering weer in de buurt van het niveau dat we verwachten van Homeland, als niets meer is wat het lijkt. Zo wordt de wat teleurstellende tweede helft van het seizoen toch nog enigszins bevredigend afgesloten en valt er weer genoeg te wantrouwen en te speculeren voor de fans.

goedHet vervolg van Homeland haalt niet het hoge niveau van het eerste seizoen. Daar komt het tweede deel van seizoen twee nu eenmaal te ongeloofwaardig voor over. Toch blijft het een van de beste tv-series van dit moment: de eerste nominaties zijn alweer binnen. Homeland heeft zo’n ijzersterke cast dat ook de mindere afleveringen blijven boeien en met dank aan de belangrijke finaleaflevering blijft er genoeg om naar uit te kijken.