Doorgaan naar artikel
Dag 17: De film die meer mensen moeten zien
NWTV-redactie
NWTV-redactie
Profiel

Iedereen heeft de top 200 van IMDB wel eens uitgeplozen, maar zo kom je telkens op hetzelfde uit. De films van Christopher Nolan zijn al vaak genoeg gezien. Welke juweeltjes liggen er verborgen in de diepte? De film die meer kijkers verdient.

Zita

Fruitvale station (Coogler, 2013)

Fruitvale Station

Vandaag krijg ik een zeepkistje om op te staan, en ik mag er één film vanaf roepen. Na lang dubben besluit ik niet de visueel meest bijzondere of de grappigste film aan te prijzen, maar juist een die me naar de keel greep. Fruitvale Station laat op intense wijze de laatste dag van de tweeëntwintigjarige Oscar (Michael B. Jordan) zien. Oscar poogt deze 31 december 2008 zijn leven (en dat van zijn moeder, dochter en vriendin) te verbeteren. Het is een moeizame strijd waarbij hij tegen veel grenzen aanloopt, en dat wakkert zowel bij hem als bij de kijker een groot gevoel van machteloosheid aan. Uiteindelijk bekoopt hij het met de dood. (Dit is geen spoiler: zijn lot is al bezegeld bij de opening.) Dit onrecht creëert een verdrietig bewustzijn: de wereld is een mooie plek, maar het is er ook onwaarschijnlijk verschrikkelijk.

Daniël

The Holy Mountain (Jodorowsky, 1973)

The Holy Mountain

Alejandro Jodorowsky maakt films die zo buitenissig zijn in hun symboliekengebruik en barokke beelden, dat je ze absoluut een kans moet geven. Het beste voorbeeld is The Holy Mountain (naast zijn versie van Dune, maar die is helaas niet van de grond gekomen), gefinancierd door Beatles-manager Alan Klein. Tropenvogels die uit open wonden vliegen, een stoet van hondenlichamen, burlesk politiek activisme en een constant veranderende boodschap, The Holy Mountain is niet aan iedereen besteed, maar iedereen zou op zijn minst een poging kunnen wagen.

Douwe

Ill Manors (Drew, 2012)

Ill Manors

Op IMDB staat over deze film slechts “the lives of four drugdealers, one user en two prostitutes”. Toch is het Britse Ill Manors veel meer dan dat. De film laat deze levens namelijk perfect door elkaar lopen in een netwerk wat nog het meest doet denken aan de vroege films van Guy Ritchie, alleen dan grauw, hard en zonder de humor. De film is geregisseerd door regisseur en rapper Ben Drew, die elk personage voorziet van een inleidend rapnummer. Wat de film toont is hoe leven in een kansarme wijk, mensen, die uit zichzelf niet slecht zijn, dwingt tot criminaliteit. Ook haakt de film qua thematiek in op de politieke discussies destijds rond de rellen in Londen in 2011. Bovendien laat de film zien dat het met een relatief klein budget van 100.000 Britse pond mogelijk is een hoogwaardige productie te maken.

Doe mee met de 30 Dagen Uitdaging en vertel ons welke film door meer mensen moet worden gezien.