nieuws
Dag 26: Beste voice-acting in een game

Als je ooit nietsvermoedend Uncharted: Drake’s Fortune in je PlayStation 3 hebt gestopt om er vervolgens achter te komen dat standaard de Nederlandse stemacteurs aan staan, weet je hoe belangrijk voice-acting is. Maar dit gaat niet om het acceptabele, maar om de drie beste gevallen voice-acting in games.

Tien dagen geleden hadden we al vastgesteld dat Mass Effect deze categorie mee naar huis neemt, maar daarvoor was Grand Theft Auto: San Andreas de koning. Natuurlijk, Vice City heeft de soundtrack van onze (blanke) ouders en is daarmee makkelijker populair, maar San Andreas was een hilarisch en uitbundig meesterwerk en geen kopie van Scarface.

Niet alleen CJ zelf, maar alle lijpe gangsters, rappers, latino’s en Aziaten straalden een charmante, platte humor uit die je nu sneller terug vindt in Saint’s Row dan in de slappe hap van GTA V. De bekende acteurs zoals Samuel L. Jackson, Chris Penn en David Cross doen het goed, maar James Woods steelt de show als de antipathische geheim agent Mike Toreno. Toreno is de belichaming van alle complottheorieën en door deze op te blazen laat hij zien hoe belachelijk deze waanideeën veelal zijn.

Wat was het verhaallijn van Starcraft toch goed. Vroegâh, toen Blizzard niet vond dat alles bombastisch en episch moest zijn. Starcraft II bracht de speler dicht op de huid van held Jim Raynor die af en toe nietszeggende gesprekjes kon voeren met zijn bemanningsleden. Bij Starcraft was de speler een ooggetuige die in de controlekamer alle gesprekken kon meeluisteren. Er kwamen bijna geen cutscenes aan te pas. Starcraft leek daarmee vooral op een luisterboek en het overtuigende stemacteerwerk droeg enorm bij aan het succes. De brullende, slijmerige stemmen van de Zergs; de holle en statische toon van de Protoss en het vaak emotionele geluid van de Terrans die hun menselijkheid verraadde maakte Starcraft helemaal af.

Misschien wel één van de meest herkenbare stemmen is van Super Mario, een stoere Italiaanse loodgieter uit Brooklyn. Wanneer Mario begint te praten klinkt hij niet stoer. Hij klinkt heel opgewekt, vrolijk en druk en in zijn accent is duidelijk merkbaar dat hij van Italiaanse kom af is. It’s a me, Mario… Woooohoooo!