review
Recensie: Assassin’s Creed: Rogue

Ubisoft komt dit jaar met twee Assassin’s Creed-games. Voor de Xbox One en PS4 komen zij met Assassin’s Creed: Unity en voor de Xbox 360 en de PS3 is Assassin’s Creed: Rogue uitgebracht waarvan op NWTV eerder een impressie is verschenen.

In AC: Rogue kruip je in de huid van Shay Patrick Cormac, een jonge knaap die in tegenstelling tot de eerdere delen geen Assassin maar een Tempelier is. Rogue speelt zich af na Assassin’s Creed IV: Black Flag waarbij we afreizen naar Noord-Amerika in de 18e eeuw. Shay wordt op een bepaald moment op pad gestuurd op een missie voor de Assassins. Het verhaal begint pas echt nadat deze missie gruwelijk uit de hand is gelopen, waardoor Shay zich verraden voelt door de Assassins en het niet eens is met de acties die hij uit heeft moeten voeren. Hij is uit op wraak, keert zich tegen de Assassins en sluit zich vervolgens aan bij de Tempeliers, de vijanden van de Assassins.

Voor het eerst in de franchise spelen we als Tempelier, wat ervoor zorgt dat het spel vanuit andere ogen wordt bekeken. In voorgaande delen was er een voortdurende strijd tussen de Assassins en de Tempeliers, waarbij de Tempeliers als de slechteriken werden neergezet. Nu je het verhaal van de andere kant beleeft, blijken de Assassins niet altijd zo goedaardig te zijn als ze willen laten overkomen. De verandering zorgt voor een verfrissende kijk op de game en biedt nieuwe mogelijkheden. Helaas zijn deze vernieuwingen beperkt en had er meer verschil mogen zijn tussen het spelen als Assassin en als Tempelier. Shay heeft als voormalig Assassin zijn nodige trainingen gehad en kan zich als Tempelier even vloeiend voortbewegen als de Assassins.

Dit maakt de speelstijl tussen de twee fracties minimaal. De grootste vernieuwing is dat je door het overlopen nu elke Assassin achter je aan krijgt. Ze liggen op de loer in bosjes of vallen je zomaar vanuit het niets aan en voordat je het weet heb je een mes in je rug. Doordat dit gevaar continu op de loer ligt, speel je erg oplettend en voorzichtig. Om te voorkomen dat je iedere passant ziet als mogelijke bedreiging, bezit je over de ‘eagle vision’. Hiermee maak je een scan van de omgeving, waarbij de bedreigingen rood worden gemarkeerd. Zo wordt het makkelijker om deze doelwitten uit te schakelen voordat zij jou aanvallen. Voorkomen is beter dan genezen, gezien de aanvallen van de Assassins veel schade aanrichten wat resulteert in een flinke daling van je gezondheidsbalk. Ook dit is overigens niets nieuws helaas.

Assassin’s Creed: Rogue lijkt in veel opzichten erg op voorloper Black Flag. Het varen is geen nieuwe ervaring en de speelstijl is grotendeels gelijk. Desondanks biedt Rogue een aantal leuke veranderingen. Waarbij je in Black Flag de Caribische wateren bevaart, bevind je je nu voornamelijk tussen de ijsschotsen in het koude Noord-Amerika. Met een iets kleiner schip bevaar je schitterende omgevingen, welke goed zijn vormgegeven waardoor je echt het gevoel krijgt dat het enorm koud is. Het is daarom dan ook vrijwel onmogelijk om een duik in het diepe te nemen en te zwemmen naar een nabijgelegen eiland of schip. Om een ander schip over te nemen zul je het moeten enteren, wat overigens nu ook bij jouw eigen schip kan gebeuren. Ongewenst zullen ze aan boord komen en om dit te voorkomen zul je ze moeten afslachten om je schip te behouden. Jammer genoeg bieden deze vernieuwingen geen compleet nieuwe ervaring en lijkt het allemaal te veel op het vorige deel. Qua gebieden biedt AC: Rogue wel meer variatie. Zo bevind je je op de ijskoude oceaan en vervolgens loop je over daken in de immens grote stad New York. De missies daarentegen zijn dan weer van de oude stempel en voelen erg bekend aan.

Doordat Shay nu door het leven gaat als Tempelier beschikt hij ook over het arsenaal van een Tempelier. Ook hier zijn wat vernieuwingen toegepast, waaronder een geweer waarmee een verdovingspijl kan worden afgevuurd. Met ditzelfde wapen kun je ook iets wat lijkt op vuurwerk afschieten waarmee je vijanden kan weglokken of zelfs buskruit kan laten ontploffen. Deze kleine aanpassingen moeten de speler het gevoel geven dat ze met een ander soort personage spelen in plaats van de Assassin, wat overigens wel goed is gelukt.

Assassin’s Creed: Rogue lijkt op grafisch gebied ook erg veel op Black Flag. Het klauterwerk en de gevechten worden op dezelfde manier weergegeven. Zo worden vijanden nog steeds om dezelfde manieren om het leven gebracht als in het vorige deel. Hier had wat meer verandering in mogen plaatsvinden om meer onderscheid te maken.