review
Into the Badlands seizoen 1
Foto: James Dimmock/AMC
Conclusie
De setting van Into the Badlands is even wennen, maar de vechtscènes maken een hoop goed. De sterke stunts en het overdreven acteerwerk voelen als een eerbetoon aan klassieke kung-fu-films. Hierdoor geeft de serie uiteindelijk veel hoop voor de toekomst.Into the Badlands seizoen 1 is nu te koop op Blu-ray en DVD.
AMC is vooral bekend van Breaking Bad en The Walking Dead, maar dit is niet het enige wat de Amerikaanse zender te bieden heeft. Zo kwamen ze een tijdje geleden met Into the Badlands seizoen 1, een martial-arts-serie die zich in een post-apocalyptische wereld afspeelt.
Sunny (Daniel Wu) leeft in The Badlands als generaal van Baron Quinn (Marton Csokas). Quinn heeft het land samen met drie anderen verdeeld en elke bestuurder heeft een eigen leger. Momenteel is er vrede, maar de Baron The Widow (Emily Beecham) is op oorlog uit en probeert de landheersers tegen Quinn op te zetten. Ondertussen komt Sunny de mysterieuze M.K. (Aramis Knight) tegen. Hij blijkt over bijzondere, bovennatuurlijke krachten te beschikken die wel eens bepalend kunnen zijn in de aankomende strijd. Maar terwijl Sunny hem probeert te trainen, valt M.K. voor de charmes van Tilda (Ally Ioannides), de rechterhand van The Widow.
Hoewel er naar wordt gehint dat Into The Badlands zich in onze toekomst afspeelt, is de setting wat dubieus te noemen. De serie maakt gebruik van een aantal locaties uit Django Unchained en lijkt zich ook af te spelen in de zuidelijke staten van voor de Amerikaanse Burgeroorlog. Quinn is een soort plantage-eigenaar en lijkt qua uiterlijk op Abraham Lincoln, alleen laat hij een leger martial-arts-experts papaver voor hem verbouwen. Er komen af en toe auto’s uit de jaren ’30 of ’50 voorbij, maar ondertussen zijn er geen vuurwapens. Aanvankelijk storen deze elementen behoorlijk, maar naarmate de serie vordert, treedt een vorm van besef en acceptatie op.
Het is namelijk duidelijk dat Into the Badlands maar om één ding draait: de gevechten. Hier is duidelijk met veel aandacht aan gewerkt en het goede stuntwerk is op een mooie manier vormgegeven. Men maakt geen gebruik van een hevig schuddende camera, zoals we bij moderne actie vaak zien, waardoor alles goed is te volgen. De wat flauwe geluidseffecten, doorzichtige choreografiëen en het overduidelijke gebruik van stuntkabels verbreekt de illusie soms, maar voelt tegelijk als een passend eerbetoon aan klassieke kung-fu-films.
Ook het acteerwerk past goed bij dit overdreven karakter. Marton Csokas weet met zijn vreemde accent en intonaties een lekker overdreven personage neer te zetten en Emily Beecham kan zich goed aan hem meten. Daniel Wu stelt zichzelf iets subtieler op, bijna als een klassieke western-held die meer doodt dan praat. Ook komt Stephen Lang nog een aantal keer voorbij als een bijzonder dodelijke rolstoelgebruiker: hoewel hij alleen maar zit, krijgt hij het voor elkaar om een zeer overtuigende vechtscène te spelen. Het wat onwennige Into the Badlands is aanvankelijk even doorbijten, maar geeft uiteindelijk toch veel hoop voor een volgend seizoen.
