review
Oscuro Animal
Conclusie
Cinematografisch steekt Oscuro Animal ver boven de middelmaat uit en de scènes en het acteerwerk zijn erg sterk. Doordat er niet gesproken wordt is het soms lastig om de aandacht er bij te houden. Dat maakt het voor kijkers die van bijzondere films houden een must-see, maar voor het overgrote deel van de filmliefhebbers een taaie film om door te komen.Felipe Guerrero is een relatief onbekende regisseur uit Colombia. Afgelopen jaar debuteerde Oscuro Animal op het International Film Festival (IFFR) in Rotterdam. De film is mede mogelijk gemaakt door het Hubert Bals Fund, een initiatief van het IFFR dat steun biedt aan bijzondere filmprojecten.
Oscuro Animal speelt zich af in een door oorlog verscheurd Colombia. Rocio (Marleyda Soto), La Mona (Jocelyn Meneses) en Nelsa (Luisa Vides) zijn drie vrouwen die in dit gebied leven. Elk van hen leeft in erbarmelijke omstandigheden. Zo is er na een plundering niets meer over van het dorp van Rocio. La Mona heeft haar verkrachtende en mishandelende man vermoord en Nelsa is een paramilitair die gedesillusioneerd is geraakt, nadat ze opdracht heeft gekregen om vermoordde boeren te begraven en verbranden. Alledrie besluiten ze de Colombiaanse jungle in te vluchten, op zoek naar een betere toekomst.
De verhalen van deze drie vrouwen vormen de rode draad door het verhaal van Oscuro Animal . Het gaat hierbij niet zozeer om de drie vrouwen; de film wil een beeld tonen van de hel die een (burger) oorlog is. De vrouwen komen tijdens hun vlucht verschillende andere personen tegen. Allemaal hebben ze hun eigen droevige verhaal en de daarbij horende uitzichtloze situatie. Zo komt bijvoorbeeld Nelsa onderweg een meisje tegen, zonder ouders, die ze beschermt tegen het vijandige leger. Samen trekken ze verder naar de ‘veilige’ stad.
Het bijzondere is dat alles verteld wordt zonder spraak. De beelden en omgevingsgeluiden spreken voor zich; vooral de beelden zijn soms erg krachtig. Dat komt onder andere door de actrices, tijdens de lange shots komen hun emoties erg sterk binnen bij de kijker. Daarnaast is Oscuro Animal cinematografisch heel erg sterk. De symboliek in sommige scenes vertelt meer dan 1000 woorden zouden zeggen.
Dat er niet gesproken wordt werkt niet altijd even goed. Zo zouden we graag wat meer te horen krijgen over de politieke achtergrond van de situatie. Ook is het lastig om een band op te bouwen met de hoofdrolspeelsters in het verhaal. De film is dan ook een taaie zit en soms kost het moeite om de aandacht er bij te houden. Gelukkig is Oscuro Animal niet al te lang, wat ervoor zorgt dat het niet vervelend wordt om te kijken.
