review
Dreamfall Chapters

In 1999 kwam de adventure-game The Longest Journey uit, gevolgd door Dreamfall: The Longest Journey in 2006. Met Dreamfall Chapters zijn we bij het derde deel van deze reeks beland. In tegenstelling tot de eerste twee delen is deze episodisch van opzet. De verschillende episodes zijn voor de pc uitgekomen tussen oktober 2014 en juni 2016. Sinds kort zijn deze als ‘Final Cut’ gebundeld en op fysieke schijf uitgegeven voor de huidige generatie consoles.

Dreamfall Chapters speelt zich af in twee werelden. Met Zoë Castello ben je aanwezig op Stark, een deprimerende toekomstversie van aarde. Kian Alvani zit op zijn beurt in Arcadia, een parallelle wereld. Beide settings zijn erg verschillend. Waar Stark een Blade Runner-achtige sfeer neerzet, met veel neon-verlichting, is Arcadia meer middeleeuws van opzet. Dit zorgt voor een leuke afwisseling tussen de twee verhaallijnen. Het verhaal is dan ook een van de meest sterke onderdelen van de game. Beide werelden verkeren in politiek zwaar weer, waarin actuele thema’s als immigratie en vreemdelingenhaat aan de orde van de dag zijn.

Voor nieuwkomers zal het zeer lastig zijn om de verhaallijn op te pikken. De rijke geschiedenis van de franchise zorgt er eigenlijk voor dat je veel te veel moet weten om meteen in het verhaal mee te kunnen gaan. Het vocabulaire, maar ook personages die worden geïntroduceerd alsof je ze al jaren kent, zorgen er voor dat je de eerste uren regelmatig het gevoel hebt veel te missen. Het spelen van de voorgaande delen is dan ook zeker wel aan te raden, ondanks de video die is gemaakt om nieuwkomers te helpen.

De gameplay van het spel bestaat voornamelijk uit converseren en puzzelen. Een combinatie waar bijna alle episodische games het van moeten hebben. Onderweg zul je ook keuzes moeten maken die in meerdere of mindere mate gevolgen hebben voor het toekomstige verloop van het spel. Het leuke is dat je aan het eind van de episode te zien krijgt welke belangrijke keuzes je hebt gemaakt. Het extraatje dat Dreamfall Chapters hieraan meegeeft is dat er een voorspelling wordt gedaan over de impact die je keuze gaat hebben. Dat bouwt toch wat extra spanning en zorgt ervoor dat je verder wilt blijven spelen. Na het maken van een belangrijke keuze in het spel staat er groot: ‘The Balance has shifted’ in beeld, deze momenten zul je ook terugzien in het eindoverzicht.

Waar zeker het verhaal, maar ook het conversatiesysteem, prima in orde zijn, zijn we wat minder tevreden over de rest. De besturing voelt erg log en onhandig aan en vaak is niet helemaal duidelijk wat je precies in gang zet met een bepaalde actie. Dit maakt dat het spel traag aanvoelt en het gewoon niet fijn is om te spelen. Daarnaast zitten de puzzels regelmatig onlogisch in elkaar. Dat zorgt ervoor dat je regelmatig maar gewoon wat probeert in de hoop dat je een stapje verder komt.

Ook de graphics en animaties zijn niet echt geweldig. Hoewel de werelden erg sfeervol zijn en ook de cutscenes cinematografisch prima zijn, is de game gewoon niet zo mooi. De omgeving heeft weinig details en voelt leeg aan. Je loopt bijvoorbeeld langs een arrestatie, wanneer je een paar uur later weer voorbij die plek komt is de arrestatie nog steeds bezig. Sterker nog, iedereen staat nog precies in dezelfde houding. Ook zie je personages regelmatig erg onnatuurlijk bewegen tijdens conversaties. Ze verspringen ineens van houding of draaien een andere kant op zonder bijbehorende animatie. Dat voelt erg slordig en doet afbreuk aan de beleving.

Dreamfall Chapters speel je voornamelijk voor het verhaal. Dit is dan ook zeer sterk, net als de conversaties en de gevolgen daarvan. Helaas is de rest van het spel erg middelmatig.