Doorgaan naar artikel
Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS
Joost Klein Middelink
Joost Klein Middelink
Gameredacteur / Bordspellenredactiemanager / Eventmanager
Profiel

Conclusie

XZone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS is een geweldige game, maar slaat op het gebied van VR volledig de plank mis. Het kan snel misselijkmakend zijn en de besturing werkt niet intuïtief.

Dat virtual reality nog steeds erg populair is, bewijzen aankomende games als Space Junkies. Er zijn ook bestaande spellen die een remaster krijgen en in VR worden nagemaakt. Dit is ook het geval bij  Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS. Het wordt een van de klassiekers van vroeger genoemd en is dus sinds kort verkrijgbaar als remaster. Het volledige spel heeft een makeover gekregen en is te spelen in 4K en VR. Wij hebben ervoor gekozen Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS zoveel mogelijk in virtual reality te spelen, aangezien dit een compleet nieuwe feature is.

De game komt uit de studio van Hideo Kojima en draait om epische gevechten in mechanische robots vol wapens. Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS werd geprezen vanwege zijn actievolle gameplay en spectaculaire gevechten. De basisgame staat als een huis en is in VR nog intenser, al is het slechts een zittende ervaring. Het eerste wat opvalt, is dat de cutscenes worden geprojecteerd op een scherm, wat fijn werkt tegen de misselijkheid. Daarna krijg je de kans om jouw robot uit te testen en na wat uitproberen, lijkt dit redelijk goed te werken; kij intense wisselingen van camerahoeken komt er namelijk een rand om het scherm, waardoor misselijkheid verminderd moet worden.

Na de training wordt je het verhaal ingegooid en merk je dat direct. Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS windt er geen doekjes om, want in de eerste vijf minuten vliegen de vijanden je al om de oren. Dat is in dit geval een minpunt, want nog voor je gewend bent geraakt aan de besturing en het perspectief, moet je al meteen ontwijken, aanvallen en raketten schieten. Hierdoor merkten wij dat de misselijkheid direct aanwezig was, zeker omdat je in het begin geen idee hebt wat er om je heen gebeurd. Rondkijken is dan geen optie, want dat vergroot de kans om misselijk te worden aangezien de camerahoek verre van ideaal is.

Ook zodra de heftigere gevechten komen, wordt duidelijk dat mensen die gevoelig zijn voor epilepsie dit spel moeten vermijden. De overvloed aan rondvliegende raketten, lasers en explosies zorgen voor een enorm kleurrijk spektakel, maar je ogen krijgen veel te verduren. Het werd ons snel duidelijk dat het VR-aspect een leuk geheel is, maar erg onnodig, zeker door de hoeveelheid prikkels die men krijgt.

De rest van Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS hebben wij daarom ook niet meer in virtual reality gespeeld. De hersteltijd na een korte sessie spelen, zorgde ervoor dat er weinig plezier gehaald werd uit de VR-beleving. Uiteindelijk was de ervaring interessanter door de headset af te doen en het spel op een reguliere monitor te spelen, dit mede omdat je nu ‘rustig’ kunt kijken naar de omgeving en sneller overzicht hebt op wat er gebeurde en moest gebeuren.

Dan blijkt de game een topper te zijn, een klassieker die tot glorie is hersteld. Grafisch ziet het er spannend uit, maar niet indrukwekkend. Het is voor iedereen die het originele spel geweldig vond, het nooit heeft kunnen spelen, of gek is op mechs. Dan is Zone of the Enders The 2nd Runner: M∀RS een toffe game. Het is alleen jammer dat de VR-feature, wat zo veel genoemd werd, zo tegenvallend is.