Doorgaan naar artikel
Aquaman
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

Aquaman neemt zichzelf niet al te serieus en dat redt de film. De heerlijke actiescènes zijn goed voor een avond lekker spectaculair vermaak, maar heeft wel als voorwaarde dat je niet teveel waarde aan het plot en de geloofwaardigheid hecht.

Waar Marvel eigenlijk met elke superheldenfilm een voltreffer te pakken heeft, wil het met DC Comics nog niet zo vlotten. Er zijn inmiddels wel aardig wat films uitgebracht vanuit dat kamp, maar eigenlijk was recent alleen Wonder Woman een schot in de roos. Nu zijn ze terug met Aquaman, wat zo op het eerste oog niet de meest interessante superheld is. Weten ze dit gegeven toch om te buigen en daarmee een film uit te brengen die het succes van Wonder Woman minstens weet te evenaren?

Wanneer de vuurtorenbewaker Thomas Curry (Temuera Morrison, Star Wars) de Atlantiaanse koningin Atlanna (Nicole Kidman, Eyes Wide Shut) redt, worden de twee tot over hun oren verliefd. Uit deze romance wordt Arthur geboren. Wanneer er een grote oorlog dreigt tussen de onder- en bovenwaterwereld kan Arthur niet langer zijn oorsprong en troonrecht ontkennen en moet hij alles op alles zetten om deze oorlog en miljarden slachtoffers te voorkomen.

Aquaman Foto: Warner Bros.

Aquaman is een beetje een vreemde eend in de bijt. Want hoewel de film eigenlijk bijzonder veel verkeerd doet, blijkt het toch een bijzonder vermakelijke zit die geen moment verveelt. Om te beginnen voelt de hele wereld rondom Aquaman behoorlijk idioot. Als we kijken naar de volkeren die onderwater leven, voelt het meer alsof we naar een kinderserie zitten te kijken, dan naar een serieuze superheld. Zo zien we een van de volken aankomen, zittend op witte haaien, terwijl hun gesprekspartners op grote zeepaardjes aan komen rijden. Het ziet er dankzij de hedendaagse technologie allemaal prima uit, maar je vraagt jezelf regelmatig af waar je in vredesnaam naar aan het kijken bent. Daar komt nog bij dat het plot verre van bijzonder is en regisseur James Wan (Furious 7, The Conjuring) je eigenlijk gewoon een aaneenschakeling van over-the-top-actiescènes voorschotelt. Alles bij elkaar een recept voor een kleine filmramp.

Dat dit allemaal toch goed werkt, ligt dan ook vooral aan het feit dat de actie wel zeer spectaculair gefilmd is. De vechtscènes zijn een lust voor het oog en zeker een scène in het midden van de film die zich afspeelt op Sicilië is er eentje die ons nog wel even bijblijft. Wat ook meehelpt is de flinke rits aan ervaren acteurs die hun opwachting maken. Zo zien we ondermeer Willem Dafoe (Antichrist, John Wick) en Amber Heard (Drive Angry, Machete Kills) het hoofdpersonage bijstaan. Deze wordt vertolkt door Jason Momoa (Justice League) die Aquaman uitstekend en met de juiste dosis humor weet neer te zetten. De humor laat ook zien dat de film zichzelf niet al te serieus neemt, waardoor de eerder genoemde minpunten een klein beetje wegvallen.

Ben je dus in voor een avondje spectaculair vermaak, zonder dat daarbij je hersenen al te zwaar op de proef worden gesteld, geef dan vooral Aquaman een kans. Het is absoluut niet de allerbeste superheldenfilm, maar wel gewoon een erg lekkere guilty pleasure.