Doorgaan naar artikel
Inside Out
Douwe Knook
Douwe Knook
Profiel

Conclusie

Met Inside Out toont Pixar zich wederom de meester van de animatiefilm. De film toont het brein op een geweldige manier met ijzersterke personages en een mooi en gevat verhaal. Inside Out is dan ook absoluut uitmuntend!

Een nieuwe film van animatiestudio Pixar is altijd een reden tot vreugde. Al sinds het uitbrengen van haar eerste film Toy Story (1995) staat Pixar garant voor de hoogste kwaliteit. Een greep uit de titels van de afgelopen 20 jaar: Toy Story, A Bug’s Life, Finding Nemo, The Incredibles, Ratatouille, Wall-E en Up. De films van Pixar kenmerken zich vooral doordat deze, hoewel gericht op kinderen, altijd vermaak bieden voor het hele gezin. Pixar-films afdoen als ‘kinderfilms’ zou de studio dan ook ernstig te kort doen.

Toch leek het er de laatste jaren op alsof Pixar niet meer het niveau van de beginjaren kon halen. Cars 2 (2011), Brave (2012) en Monsters University (2013) waren geen slechte films, maar lieten niet de indruk achter die we van Pixar gewend waren. Hoewel Brave nog wel de Oscar voor beste animatiefilm won, deed de film toch duidelijk onder voor de Pixar-standaard. Met Inside Out, Pixars vijftiende film alweer, toont de animatiestudio zich echter wederom de absolute meester.

INSIDE OUT

In Inside Out krijgen we een kijkje in het menselijk brein. De film volgt Riley (stem Kaitlyn Dias), een 11 jarig meisje uit Minnesota. In haar brein wordt de boel gerund door vijf emoties: Vreugde (stem Amy Poehler), Angst (stem Bill Hader), Woede (stem Lewis Black), Verdriet (stem Phyllis Smith) en Walging (stem Mindy Kaling). Alles lijkt op rolletjes te lopen en Vreugde heeft de touwtjes dan ook in handen; de ene na de andere gelukkige herinnering rolt het brein binnen. Wanneer Rileys ouders echter besluiten van Minnesota naar San Fransisco te verhuizen krijgt Riley ineens te maken met allerlei nieuwe situaties en emoties. Het nieuwe huis valt tegen, ze moet naar een nieuwe school en gaat bij een nieuw ijshockeyteam. In haar brein doet Vreugde haar uiterste best voor Riley maar steeds vaker worden nieuwe herinneringen gevormd door Angst of Verdriet. Het wordt allemaal nog een stukje erger wanneer Vreugde en Verdriet ook nog eens per ongeluk in Riley’s langetermijngeheugen belanden en hun weg terug moeten zoeken naar de ‘controlekamer’. Ineens moeten Angst, Walging en Woede Riley positief houden, hetgeen (hun namen verraden het al) niet al te goed lukt. Riley raakt verwikkeld in ruzie met haar ouders en oude vrienden en stopt met ijshockey, wat allerlei gevolgen voor de situatie in haar brein heeft.

Belangrijker in Inside Out is echter de innerlijke strijd tussen de emoties en de zoektocht van Vreugde en Verdriet die samen de controlekamer terug moeten vinden. De wijze waarop Pixar het brein neerzet zorgt ervoor dat dit een kleurrijk avontuur is vol humor en fantasie maar waar ook ruimte is voor serieuzere onderwerpen. Zo zorgt het samenspel tussen de altijd opgewekte Vreugde en haar immer verdrietige tegenspeelster continue voor verrassende wendingen. Tegelijkertijd leren we ook het nut van Verdriet als emotie, iets wat in de controlekamer niet altijd even duidelijk was. Daarnaast zorgen ook Angst, Woede en Walging als bestuurders van Rileys brein voor allerlei grappige situaties.

INSIDE OUT

Daarnaast is Inside Out misschien wel Pixars meest volwassen film. Ondanks alle vrolijke felle kleuren en lieflijke animatiefiguurtjes bevat de film redelijk wat serieuze onderwerpen en zitten er ook de nodige grappen in die kinderen misschien over het hoofd zien. Vooral een scène waarin de ouders van Riley met een boze Riley aan tafel zitten en we de emoties in alle drie hun hoofden zien is erg gevat.

Al met al levert Pixar met Inside Out wederom een absoluut meesterwerk af dat zeker niet onder doet voor andere favorieten als Toy Story, Wall-E, Up, Finding Nemo of één van die andere geweldige animatiefilms.