review
Fantastic Four

Het verhaal draait om wonderkind Reed Richards (Miles Teller), die op jonge leeftijd een biomaterie-transporter creëert. Zijn uitvinding wordt ontdekt door Dr. Franklin Storm, onder wiens begeleiding hij, samen met Susan Storm (Kate Mara), Johnny Storm (Michael B. Jordan) en Victor Domashev (Toby Kebbell), werkt aan een grotere biomaterie-transporter. Als ze de transporter af hebben teleporteren Reed, Victor, Ben en Johnny zich naar een alternatief universum. Daar gaat het goed mis. Ze moeten hun bezoek abrupt afbreken en verliezen Victor tijdens het vluchten. Blootgesteld aan energie van het alternatieve universum, veranderen ze en krijgen ze allemaal verschillende gaven die ze later gebruiken om, Victor, nu een vijand genaamd Doom; te bestrijden om de wereld te redden.

Hollywood houd zich de laatste tijd flink bezig met oorsprongsverhalen in plaats van originele verhalen, en in deze reboot van Fantastic Four zijn ze diep daarop ingegaan. In deze film verkennen ze het zogenaamde werkelijke begin van de “Fantastic Four” karakters, en geven ze antwoordt op vragen als, “hoe zijn ze aan hun krachten gekomen?” en “waarom hebben zij hun leven toegewijd aan het bestrijden van het kwaad?”. De echte fans zullen natuurlijk al weten dat dit niet het oorsprongsverhaal is die beschreven wordt in de originele stripboeken, maar het is op zich wel een leuke twist aan het verhaal.

Het tempo van de film komt met een lange opbouw langzaam op gang. Bij een film van 100 minuten is dat niet heel gebruikelijk. Tijdens deze lange opbouw komt er weinig actie voor, maar het zorgt wel voor spanning en brengt de nodige verwachtingen met zich mee. Op sommige momenten wordt het verhaal echter wel wat voorspelbaar. Op ongeveer twee derde van de film neemt het verhaal een sprong en gaat in gehaast tempo op weg naar actie, gevolgd door een voor de hand liggende climax. Juist tijdens die aanloop zou je meer willen zien. De film zou meer drama en actie kunnen gebruiken in de strijd tegen Doom. SPOILER: Kijkers zijn het niet gewend van Hollywood dat een antagonist in de eerste ronde al wordt verslagen.

Vanaf het begin worden de rollen van de karakters duidelijk en sterk aangegeven. Reed is de slimme wetenschapper (vandaar Mr. Fantastic), Ben de niet zo slimme helper (het buitenbeentje), Johnny de stoere jongen met “daddy issues”, Victor de antagonistische tegenhanger van Reed en natuurlijk Susan, een intelligente jongedame die je voor wordt geschoteld als het potentiële liefje voor Victor en Reed. Naarmate de film vordert word er echter weinig gedaan met de ontwikkelingsmogelijkheden en het vormen van de karakters. Zo is Victor jaloers op Reed, omdat hij het redelijk goed lijkt te vinden met Susan. Susan geeft op haar beurt aan dat ze Reed best leuk vindt. Met alle liefdesperikelen wordt erg weinig gedaan, jaloezie en liefde vormen slechts vage, dramatische motivaties. Dat is erg zonde, want het had later voor flink wat hostiliteiten kunnen zorgen tussen Reed en Doom. Komische, sarcastische en grappige opmerkingen zorgen voor wat gelach, maar het blijft aan de oppervlakkige kant.

Over de special effects valt niet te klagen. De elastische, ver uitstrekkende armen van Reed zien er levensecht uit en laten je met kippenvel achter. Ook het alternatieve universum ziet er mooi en overtuigend uit als een koelbloedige oer-planeet. Concluderend is Fantastic Four een leuk avontuur om naar te kijken, maar doet het geen recht aan eerdere films of de stripboeken. Kortom geen aanrader voor de toegewijde of fanatieke fan dus, maar een publiek dat spektakel wil zien zou deze film zeker kunnen waarderen.