review
The Lesson (Urok)
Conclusie
The Lesson toont het zware dagelijks leven van juffrouw Nadezhda. Het is fijn om te zien dat een actrice zo’n soort personage neer kan zetten zonder dat het saai of vervelend wordt. Het verhaal is eenvoudig en bouwt rustig een onverwachtse climax op. De film van het duo Kristina Grozeva en Petar Valchanov blijft je niet bij, maar het effect wel.Nadezhda (Margita Gosheva) is een simpele juffrouw die Engels geeft op een school. Daarnaast verricht zij kleine vertaalklusjes, maar het is moeilijk om op de been te blijven. Om een steentje bij te dragen probeert haar man de camper te verkopen. Op een dag blijkt dat er geld is gestolen uit de portemonnee van een van haar leerlingen. Meteen eist zij streng dat de dader opbiecht. Wanner dat niet gebeurt, geeft zij de dief nog een paar kansen om zijn of haar fout te herstellen. Wat begint als een onschuldig diefstalletje, mondt uit in een hevige situatie tussen leven en dood.
De film speelt zich af in Bulgarije en heeft dan ook Urok als de oorspronkelijke titel. Deze naam past perfect bij het moraal van het verhaal. Hoewel het op een zeer langzaam tempo zich ontwikkelt, zijn de causale verbanden mooi in harmonie. Niets is namelijk te veel of te weinig. Er is een goede dosering aan de tijdsduur van de dagelijkse en simpele activiteiten. Zelfs de busreizen zijn noodzakelijk voor het verloop. Er wordt niet veel gepraat; in de zin dat er niet meer wordt gezegd dan noodzakelijk is. The Lesson is een goede weerspiegeling van het normale leven van de gemiddelde burgers.
De relaties zijn niet al te best. Nadezhda spreekt en ziet haar zoontje nauwelijks en in de liefde wil het ook niet echt lukken. Haar echtgenoot is een mislukkeling en zij is daar het slachtoffer van. Een afgeronde studie verzekert geen goed leven. Het akkefietje met haar vader en diens vriendin laat een felle en robuuste kant zien van de juffrouw die nooit eerder is vertoond. Hierdoor is Nadezhda in het begin een oppervlakkig en saai personage, maar het tegendeel wordt bewezen in de tweede helft. Alhoewel er een soort van grauwe en sombere filters over de scènes zitten, krijgt zij meer kleur, diepte en kracht naarmate het verhaal vordert.
Dat zij niet een dagelijkse mevrouw is, is goed verstopt in het feit dat zij heel netjes en nogal conservatief is. Des te groter is de verassing naarmate het einde nadert. Margita Gosheva acteert goed; zij draagt de gehele film zonder enige moeite. De mooie vertaling van de nogal stijve, strenge, perfectionistische en bange Nadezhda is prachtig om te zien. Een vrouw die het allerbeste wenst voor haar man en zoontje door zelf de strijd aan te gaan. De confrontatie met haar eigen geloof en de harde realiteit is overtuigend.
