nieuws
Recensie: Het Mannetje van de Maan

Heerlijk zijn die bizarre kinderfantasieën over hoe de wereld in elkaar zit. De kinderen in Het Mannetje van de Maan blijken het deze keer bij het juiste eind te hebben: er woont – zoals de titel al doet vermoeden – inderdaad een mannetje in de maan. Hij verveelt zich er kapot, maar aan deze verveling komt een einde wanneer hij op de aarde terecht komt.

Het Mannetje van de Maan is gebaseerd op een oud kinderboek van Fransman Tomi Ungerer. Het was in 1966 dat dit boek voor het eerst verscheen. Het is niet de eerste verfilming van dit populaire werk, maar lijkt voor de eerste keer wel echt op dezelfde doelgroep als het boek gericht te zijn. Regisseur Stephan Schesch heeft ook voor volwassenen kleine woordgrapjes en verwijzingen bedacht, die niet snel door kinderen zullen worden opgepakt. De film, die een samenwerking is tussen verschillende landen, is overigens in het Nederlands nagesynchroniseerd.

Eenzaam in de ruimte
Manneke Maan zit sinds mensenheugenis opgesloten in zijn bol en helpt kinderen in slaap te vallen. Volwassenen kunnen hem niet zien en met het verstrijken van de jaren vergeten ze dat ze hem als kind wel konden zien. Wanneer een komeet langs de maan trekt besluit Manneke Maan de staart te pakken. Zijn rit brengt hem op aarde. Daar is de President, die verder niet bij naam wordt genoemd, net klaar met de wereld te veroveren. Eer hij in een diep zwart gat valt en van ellende niet meer weet wat te doen, komt een femme fatale hem aanmoedigen om de maan te veroveren. Zijn nieuwe plannen raken in een stroomversnelling door de ‘buitenaardse invasie’ van Manneke Maan. De President wil hem gevangen nemen en erachter komen of er nog meer maanmannetjes op de maan leven.

Prachtige plaatjes, maar houterige animatie
De tocht van Manneke Maan is prachtig weergegeven. De personages bewegen niet altijd even vloeiend over het scherm en zeker achtergrondfiguren hadden wat meer liefde en aandacht mogen krijgen. Het zijn vooral de composities in kleur en beeld die deze film zo prachtig maken. De psychedelisch ogende plaatjes gaan gepaard met de rustige jazz van onder andere Louis Armstrong; het zorgt vaak voor een goed bij elkaar passend geheel.

Daarnaast gebeurt er vaak net iets buiten het scherm, waar ook even aandacht aan wordt geschonken. Het zijn kleine grapjes en leuke verzinselen. Beestjes en insecten die aan de kant van de weg aan het spelen zijn, eigenlijk niks bijzonders. Soms doen die beelden ergens denken aan het peuterprogramma Tik Tak, vooral wanneer geluid en beeld een langdurende loop vormen. Het Mannetje in de Maan is daarmee wat tam en rustig en misschien soms wat langzaam. Jongere bioscoopbezoekers zullen daar wellicht anders over denken.

[one_half][/one_half] [one_half_last][/one_half_last]

Het is goed te weten gewaardeerd te worden
Schesch laat Manneke Maan vooral op een tocht gaan waarin hij ontdekt dat het hij gewaardeerd wordt, maar legt ook uit wat dat betekent. Want wat is vriendschap? Deze vraag wordt beantwoord door gelijk op het belangrijkste element van vriendschap te richten: je moet iets voor elkaar over hebben. Het past bij de film, waar een zelfingenomen President het ultieme verkeerde voorbeeld geeft. De uiteindelijke climax bevestigt maar weer eens het belang van goede vrienden.

Het Mannetje van de Maan lijkt regelrecht een kinderfantasie te zijn met zijn aparte beelden en kleine grapjes. Het zijn de kleurrijke episodes en absurde personages die de film tot leven doen komen. Het Mannetje in de Maan schetst, ondanks een allesoverheersende dictator, een warme wereld waar je zo in zou willen springen.