review
Recensie: The Love Punch

Één week voor zijn pensioen komt zakenman Richard Jones (Pierce Brosnan) er achter dat het bedrijf waar hij voor werkt failliet is en al het spaargeld van hem en zijn (ex-)vrouw Kate (Emma Thompson) verdwenen is. Ze sporen de zakenman op die verantwoordelijk is voor het faillissement en eisen hun geld terug, maar hij geeft niet toe. Dus besluiten ze maar op een andere manier hun geld terug te krijgen: een zeer waardevolle diamant van hem stelen. Hierbij krijgen ze hulp van hun buren, Jerry (Timothy Spall) en Penelope (Celia Imrie).

De premise van The Love Punch is al redelijk ongeloofwaardig, en de rest van de film is in dit opzicht niet veel beter. Schrijver en regisseur Joel Hopkins (Last Chance Harvey) lijkt een extreem gesimplificeerd beeld te hebben van inbraak, diefstal, ouderdom, humor en mensen in het algemeen. Als gevolg hiervan is The Love Punch een komedie die niet echt grappig wil worden. Het gros van de humor is gebaseerd op de leeftijd van de hoofdpersonen, maar komt hierbij niet verder dan rugklachten, vermoeidheid of een zwakke blaas. Bejaarden vormen waarschijnlijk de doelgroep. Hopkins probeert de film wel een eigen stijltje mee te geven, met verwijzingen naar het Bond-verleden van Pierce Brosnan, inclusief openingscredits met eigen titelsong, maar dit lukt nauwelijks. Als er uiteindelijk iets van spanning moet komen, slaat de film compleet door. Het wordt allemaal even luchtig in beeld gebracht, maar de aard van de spanning valt compleet uit de toon met de rest van de film. Op de een of andere manier eindigen de hoofdpersonages opeens in een levensbedreigende situatie. Naast dit alles is er ook nog het feit dat zowel de titel als de tagline van de film (“you can’t pinch a diamond without stealing a few hearts”) verassend slecht bij de film passen.

Gelukkig kent deze film nog wel een dragende kracht, en dat is de geweldige cast. De chemie tussen Emma Thompson en Pierce Brosnan, die nauwelijks ouder lijken te worden, is meteen te zien, en hun samenspel is beter en vermakelijker dan alles wat deze film verder te bieden heeft. Zet ze een paar uur naast elkaar, film dit, en je hebt al een prettige film. Ze zijn geweldig overtuigend als de twee gescheiden ouders die elkaars maniertjes en gewoontes, de goede en zwakke punten, door en door kennen. Natuurlijk zijn zowel Thompson als Brosnan ook in deze film uiterst charmant. Ook Timothy Spall en Celia Imrie zijn heerlijk om naar te kijken als doorgewinterd echtpaar dat minder van elkaar blijkt te weten dan ze dachten. De dialogen tussen de hoofdpersonages zijn dan ook keer op keer de momenten om naar uit te kijken, en tonen misschien aan dat Hopkins beter is in het schrijven van dialogen dan in het schrijven van films.

The Love Punch is een film die het eigenlijk puur moet hebben van zijn cast, die een formidabel ensemble vormen. De acteurs zijn allemaal zeer geloofwaardig als de licht bejaarde (voormalig) echtparen, en hun samenspel is een genot om naar te kijken. Dit is uiteindelijk ook één van de weinige aspecten die blijft hangen, en helaas niet genoeg om deze film te redden van zijn gebrek aan (grappige) humor en ongeloofwaardige verhaal. Het had een simpele, zorgeloze komedie kunnen zijn, maar het is vooral simpel.