Doorgaan naar artikel
Recensie: Under The Skin
Aloys van Outersterp
Aloys van Outersterp
Voormalig hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Under The Skin biedt een unieke filmervaring. De duistere en sinistere manier waarop belangrijke thema's worden behandeld zorgen dat de film niet snel vergeten zal worden. Scarlett Johansson speelt haar vreemde rol perfect en de regie maakt het verhaal angstig realistisch. Hoewel de film soms wat traag is, is het een aanrader voor iedereen die een liefhebber is van films die iets nieuws proberen te doen.

Under The Skin is een Britse productie van de Engelse regisseur Jonathan Glazer, bekend van de films Sexy Beast en Birth. Zijn eerste stappen als regisseur zette hij echter met het maken van videoclips (zoals ‘Karma Police‘ van Radiohead). De laatste jaren had Glazer het niet bijzonder druk, op het regisseren van een paar reclames na. Negen jaar na Birth kiest Glazer ervoor om de plaats Glasgow waar hij zijn Bravia-reclame schoot te gebruiken voor een film die het compleet tegenovergestelde idee van schoonheid bevat. De verfilming van Michel Fabers boek Under The Skin reduceert het bronmateriaal tot een hypnotiserende compositie, die het verhaal vooral op een visuele manier verteld.

Een buitenaards wezen genaamd Laura (Scarlett Johansson) wordt naar aarde gezonden om mensen gevangen te nemen. Ze rijdt door Schotland in een onguur busje, en lokt eenzame mannen mee naar haar huis. Haar ervaringen met haar slachtoffers en de mensen om haar heen maken haar echter nieuwsgierig naar een leven als mens. Wanneer zij een misvormde man oppikt begint ze het aardse begrip van uiterlijke schoonheid te begrijpen. Ze krijgt medelijden met de man, wat grote gevolgen heeft voor haar missie.

UnderTheSkin1

Voor de scènes waarbij Johansson door een drukke straat loopt of mensen oppikt in haar bus maakte Glazer gebruik van toevallige voorbijgangers en verborgen camera’s. Deze scènes zijn vanzelfsprekend niet extra belicht en voelen natuurlijk aan. Hierdoor komen ook andere sinistere scènes extra akelig over. De film doet de titel dan ook eer aan en blijft tot dagen na het kijken onder je huid zitten. Dit komt niet alleen door de duistere sfeer, die wordt versterkt door de geweldig bizarre soundtrack, maar is voor een groot deel te danken aan de prestaties van Scarlett Johansson. De film bevat niet veel dialoog, en is voor een groot deel afhankelijk van haar gezichtsuitdrukkingen. Zij doet dit perfect: er valt precies van haar gezicht af te lezen hoe iemand die onze wereld voor het eerst ziet moet denken.

UnderTheSkin2

Helaas zakt de film wel wat in, tegen het einde. Dit komt vooral doordat het tempo van de film allesbehalve consistent is. De jacht van Johanssons personage is repetitief en de film had het punt ook duidelijk kunnen maken het eerste uur in te korten. Het draagt wel bij aan de ongemakkelijke sfeer om de mannen langzaam in de val te zien lopen. Dit zijn ook best interessante scènes, omdat de gebruikelijke mannen- en vrouwenrollen worden omgedraaid. De mannen verliezen elke vorm van verstand op het moment dat ze Scarlett Johansson in een verdacht busje zien langsrijden. Hoewel ik in mijn gedachten de woorden “Gratis snoep” op het busje zag staan, kon ik het de slachtoffers toch niet helemaal kwalijk nemen dat ze bij haar instapten. Na een scène waarin in een misvormde man zowel bij de kijker als het hoofdpersonage wat los maakt, begint de film ook het thema schoonheid te behandelen. De film maakt hier heel goed gebruikt van de frisse blik die een buitenaards wezen op onze maatschappij zou hebben. De vele thema’s en de sinistere uitvoering maken Under The Skin een film die je niet snel zal vergeten.