nieuws
Dag 4: Je ‘guilty pleasure’

Kijk even rond in de kamer. Is iedereen weg? Kijk nog eens, voor de zekerheid. Oké, psst, dit zijn de games die niet stroken met onze sociale status. Dag 4: je ‘guilty pleasure’. Niet verder vertellen, alsjeblieft.

Het eerst wat in mij op kwam als “Guilty Pleasure” is Lollipop Chainsaw, een spel wat ik zo maar even in de Xbox 360 druk als ik gewoon even een spelletje wil doen. De hoofdrolspeelster is een meisje met een flinke boezem en een veel te kort rokje die als een wilde zombies doormidden zaagt met haar kettingzaag. Gewoon lekker spelen en niet druk maken over de achievements en de records die te halen zijn (wat soms onbewust wel wordt geprobeerd). Als ik ergens een schuldig pleziertje aan mag beleven dan is het wel deze game.

‘Guilty pleasures’ gaan voor mij niet echt op. Als hoofdredacteur van de site ben ik een bastion van goede smaak en alles wat ik mijn tijd gun is per definitie een meesterwerk, tenzij mijn feilloze recensies anders beweren.

*zucht* Goed, als er dan toch spellen zijn die ik speel wanneer het eigenlijk niet hoort, wanneer ik werk moet verzetten of eigenlijk uit zou moeten gaan, dan zijn het Vlambeers Nuclear Throne en Sid Meier’s Civilization V, de eter van zielen. Er is geen spel zo verwoestend voor hele dagen, zelfs weken, als deze pure manifestatie van het ‘nog-één-beurt-syndroom’. Er zijn gelukkig nog geen Koreaanse kinderen aan de orgaanhandel verkocht ten behoeve van dit spel, maar alleen omdat Civ 5 je leven zodanig beheerst dat je niet eens aan kinderen krijgen toe komt.

Candy Crush is een game die mij stiekem toch veel plezier brengt. Een game die je even kunt oppakken als je niets te doen hebt of wanneer je in de trein zit te wachten tot je aankomt op je eindbestemming. Candy Crush is eigenlijk een stom spelletje dat wel heel erg verslavend is. Keer op keer pak ik mijn telefoon om weer een level verder te komen, iets wat natuurlijk lang niet altijd lukt. [En dan zijn je Facebookcontacten de klos. -Red]