review
Recensie: The Third Side of the River

In het kader van het World Cinema Amsterdam-festival te Amsterdam, waarbij je als bioscoopbezoeker films van over de hele wereld in het relatief kleine Amsterdam kunt bekijken, wordt de film The Third Side of the River getoond. Tussen 2008 en 2009 ging de Argentijnse regisseuse Celina Murga bij Martin Scorsese in de leer. Deze topregisseur heeft haar ook geadviseerd en meegeholpen bij het schrijven en regisseren van haar derde speelfilm La Tercera Orilla (2014). Is het Murga gelukt om een overtuigend verhaal neer te zetten in dit vader-zoondrama?

De gevoelige, stille tiener Nicolás (gespeeld door de debuterende en erg overtuigende Alian Devetac) woont samen met zijn moeder en jongere broer en zus. Zijn vader Jorge (Daniel Veronese, eveneens erg overtuigend als dominante vader) woont niet bij hen, maar bij een andere vrouw met wie hij “officieel” getrouwd is en nog een zoon heeft. Omdat Nicolás zijn oudste zoon is, ziet vader Jorge in hem zijn opvolger en hij wil hem dan ook in zijn voetsporen laten treden. Nicolás krijgt een baan bij hem in het laboratorium en hij moet Jorge’s taken overnemen als hij voor de zoveelste keer op reis gaat. Jorge legt hem allerlei situaties op en probeert van Nicolás een echte man te maken, met zijn eigen karakter natuurlijk als streefpunt. Nicolás wil dit echter helemaal niet: hij houdt van zijn leven zoals het nu is en wil helemaal niet in de voetsporen van zijn vader treden. Hij houdt van zijn familie, wil lol maken met zijn vrienden en wil absoluut niet bezig zijn met waar zijn vader mee bezig is. Als Jorge uitgerekend op de verjaardag van zijn dochter opnieuw op reis moet en Nicolás opnieuw opzadelt met situaties waar hij eigenlijk niks mee te maken wil hebben, neemt Nicolás een roekeloze en erg plotselinge beslissing met heftige consequenties voor de hele familie.

Al vanaf het begin is het duidelijk dat alles draait om de psychologische ontwikkeling van de personages, met de voornaamste focus op Nicolás. Regisseuse Murga heeft ervoor gekozen om de gebeurtenissen simpel en eenvoudig in beeld te brengen, waardoor de kijker alle tijd heeft om zich met de personages te identificeren. Naarmate de film vordert, voel je de onzekerheid en woede, die Nicolás voor zijn vader ontwikkelt, toenemen: de kijker krijgt eenzelfde gevoel van afkeer als Nicolás, een pluspuntje voor de regisseuse dus. Deze worstelingen in het karakter van Nicolás worden prachtig in beeld gebracht dankzij de eenvoud van de film: de shots zijn lang en statisch, er is (op een karaoke-scène na) geen muziek gebruikt en Nicolás wordt vaak centraal in beeld gebracht. De personages zijn sowieso erg overtuigend: naast Nicolás is vooral het personage Jorge erg sterk: een vader die altijd druk is, een zwak heeft voor vrouwen en niets liever wil dan dat zijn zoon zijn opvolger wordt. Hoe verder de film vordert, hoe meer hij Nicolás probeert te manipuleren en te kneden. De focus op de psychologische ontwikkeling van de personages is meer dan geslaagd en goed in beeld gebracht.

Echter, de eenvoud die deze film typeert, is tevens mijn kritiek op The Third Side of the River. Er gebeurt nagenoeg niks gedurende de hele film. Het dagelijkse leven van Nicolás wordt veelvuldig in beeld gebracht en ik zit niet te wachten op een minutenlange scène waarin Nicolás zijn slaapbank aan het opmaken is. Murga heeft ervoor gekozen om een vlakke en risicoloze film te maken, waardoor je ook weinig fout kunt doen. Omdat er qua cameravoering en cinematografie weinig gebeurt, bestaat het gevaar dat de film saai of langdradig wordt. Ook komt de film pas erg laat op gang. Het duurde ongeveer drie kwartier voordat ik doorhad wat de boodschap van de film was, puur vanwege de langzame manier van vertellen. Hoewel ik het uitwerken van de personages erg sterk vind, schuurt de film jammer genoeg wel tegen het langdradige en soms saaie aan. Dit wil niet zeggen dat je niet naar deze film moet gaan: De beginnende regisseuse Murga laat hier zien dat ze wel een goed verhaal kan neerzetten. Qua cinematografie valt er hier en daar wel wat op aan te merken, maar als vader-zoondrama is The Third Side of the River een aanrader.