review
Recensie: Call of Duty: Ghosts (Xbox One)

Call of Duty: Ghosts is natuurlijk geen hele nieuwe titel, de game verscheen vorig jaar november al op de verschillende platforms. Maar de Xbox One is wél onlangs uitgekomen in Nederland en ook daar maakt deze shooter van Activision uiteraard zijn opwachting. Biedt Call of Duty: Ghosts nog interessante vernieuwingen voor Microsoft’s nieuwste kindje, of is het gewoon dezelfde game maar dan voor een andere console?

Voor degene die nog niet bekend waren met Call of Duty: Ghosts: deze first person shooter speelt zich een aantal jaren in de toekomst af en laat je in de huid kruipen van Logan, die samen met zijn broer Hesh en trouwe viervoeter Riley de strijd aan gaat tegen ‘de Federation’, een aantal Zuid-Amerikaanse landen die als doel hebben de wereld te domineren. Daar staan ze uiteraard niet helemaal alleen voor, Logan en Hesh maken namelijk deel uit van ‘de Ghosts’, een elite team van de U.S. Special Operations, die onder leiding staat van de vader van het tweetal: Kapitein Elias Walker.

Wanneer de game start, word je meteen in de keiharde actie gegooid, namelijk in een ruimtestation van de Federation, die als doel heeft Amerika te bombarderen met raketten. Je krijgt een futuristisch wapen in je handen en moet je gewichtloos een weg door de ruimte banen en ondertussen ook een aantal vijanden onschadelijk maken. Erg indrukwekkend allemaal, maar helaas moeten we al snel concluderen dat de game weinig nieuws weet te brengen ten opzichte van zijn broertjes op bijvoorbeeld de Xbox 360 en PlayStation 3. Misschien ook niet heel erg vreemd, aangezien het natuurlijk ook gewoon dezelfde game is, maar dan op een nieuwe generatie consoles, maar het was toch leuk geweest als ze je een reden hadden gegeven om Ghosts opnieuw aan te schaffen op de Xbox One en hem nog een keer te spelen.

Het enige duidelijke verschil dat er is tussen deze versie en die op de Xbox 360, is de grafische kant. Want je kunt zeggen wat je wilt, maar het ziet er allemaal erg indrukwekkend en superscherp uit. De cut scenes zijn een lust voor het oog en de game zelf is grafisch gezien ook om door een ringetje te halen. Zoals ik al zei, dat is dan ook het enige waarin deze current-gen versie zich onderscheidt, want ook de engine waar de game op draait is voor beide generaties consoles gewoon hetzelfde. Wat in mijn ogen een klein minpuntje is, want de Xbox One (maar ook de PlayStation 4) kan zoveel meer dan zijn voorganger.