review
Recensie: The Salvation

Het is 1870, in Noord-Amerika de tijd van de cowboys en Indianen. De Deense Jon (Mads Mikkelsen) verlaat samen met zijn broer Peter (Mikael Persbrandt) zijn vaderland om een nieuw bestaan op te bouwen in het land van de toekomst: De Verenigde Staten.

Zeven jaar na zijn vertrek uit Denemarken wordt het tijd dat Jons vrouw en kind overkomen om in Black Creek een bestaan op te bouwen. De Verenigde Staten van de 19^e eeuw blijkt echter nog een ongeregeld zooitje zonder harde wetten en het land wordt bestuurd door corrupte grondbezitters en bendeleiders. Daar komen Jon en zijn gezin vrij snel achter. Het koetsritje, na aankomst in de VS, eindigt in een drama. Bij Jon slaan de stoppen door. Hij besluit de daders te straffen. Hij blijkt met de verkeerde mensen te sollen. Jon haalt zich de woede van Delarue (Jeffrey Dean Morgan) op de hals, een van de machtigste mannen in de omgeving van Black Creek.

Los van het feit dat regisseur Kristian Levring en Mads Mikkelsen zelf een Deense achtergrond hebben, blijft het een raadsel waarom de twee broers uit Denemarken komen. Motivatie voor die herkomst is in de film niet terug te vinden. Motivatie lijkt ook vrijwel geen rol te spelen voor de personages in The Salvation. Waarom is Delarue zo een klootzak? Verder dan het cliché dat hij alles voor geld doet komt het niet. Ook het vertrek van de broers naar Amerika is niet logisch te verklaren. Zijn ze weggepest in Denemarken na het verliezen van de oorlog tegen Duitsland? En waarom kan Jon zich niet beheersen nadat het familiedrama zich voltrekt? Een kwaliteit waarover een voormalig soldaat zeker zou moeten beschikken. De personages in The Salvation roepen meer vragen op dan dat de film antwoorden geeft. Één lichtpuntje is Eva Green, die de gekwelde ziel en echtgenote van de broer van Delarue speelt. Al heeft zij dat positieve misschien te danken aan haar tekstloze verschijning.

Het acteerwerk in The Salvation is ook weinig bijzonder. Mads Mikkelsen doet het prima als Deense immigrant, maar los van de stukjes Deense tekst zou hij ook best een Amerikaan kunnen spelen. Het acteerwerk lijkt veelal geleend te zijn van andere westerns zoals bijvoorbeeld het steengoede Unforgiven. Vooral Jeffrey Dean Morgan lijkt inspiratie op te hebben gedaan uit de rol van Gene Hackman in bovenstaande film. Hetzelfde geldt voor het plot van de Legowestern van Levring. Clichéblokjes Lego bouwen het verhaal op tot een saaie, voorspelbare vertelling over een immigrant en een slechterik in de tijd van cowboys en Indianen. De migrant overkomt iets ergs, migrant neemt wraak, wraak loopt uit de hand, enzovoort.

The Salvation is echter niet een en al ellende. Hoewel het weinig bijzonders doet met betrekking tot het verhaal en de acteerprestaties, laat director of photography Jens Schlosser zijn kwaliteiten wel degelijk gelden. Het ene na het andere prachtige beeld van het Wilde Westen in de 19^e eeuw verschijnt op het doek. Vol met contrasten, perfecte framing, dynamische shots en een spel van scherptediepte tovert hij het zwakke verhaal om in iets kijkbaars. Helaas is dat niet genoeg om van The Salvation 90 vermakelijke minuten te maken.