review
Fossil Fighters Frontier 3DS

Ik moet eerlijk zeggen dat ik, op Jurassic Park na, dinosaurussen nooit echt interessant heb gevonden, ook als klein meisje niet. De laatste maanden ben ik echter een beetje verplicht er interesse in te tonen, omdat mijn tweejarige zoontje de ganse dag met zijn plastic ‘dinosau’ rondloopt. Natuurlijk bevestig ik dan braaf elke tien minuten hoe geweldig die lelijke poppetjes zijn, waarvan eentje ook nog eens een dood irritant geluid maakt als je op zijn hoofdje drukt. Voor een RPG in dino-stijl draai ik tegenwoordig dus ook mijn hand niet om, in de hoop dat Fossil Fighters Frontier voor de 3DS mijn interesse wel weet te wekken.

Fossil Fighters Frontier laat je in de huid kruipen van een Warden, een persoon die de verschillende prehistorische parken over de hele wereld moet beschermen tegen dieven en ander gespuis. Je begint je avontuur op het hoofdkwartier in Azië, waar je een test af moet leggen om te kijken of je geschikt bent als Warden. Wanneer je deze test met succes afrond, krijg je de beschikking over een ‘Bone Buggy’ waarmee je de wijde wereld van de dinosaurussen in kunt trekken, of vivosaurussen zoals ze in deze game genoemd worden. Het verhaal blijft redelijk oppervlakkig, maar is net interessant genoeg om de dialogen niet vlug door te klikken. Dit is op zich wel jammer, want vooral bij een RPG is het verhaal toch wel een belangrijk onderdeel.

Qua gameplay is Fossil Fighters Frontier het beste te vergelijken met de razend populaire Pokémon-games. Er zijn namelijk een groot aantal vivosaurussen te verzamelen, met elk een eigen element waardoor ze in het voor- of nadeel zijn tegenover andere vivosaurussen. Het verzamelen van vivo’s gaat door middel van het vakkundig opgraven van fossielen die je in de verschillende ‘fossil parks’ kunt vinden. Dit kun je vooral zien als een leuke minigame waarbij de kracht van de vivosaurus afhangt van hoe zorgvuldig en zonder beschadigingen jij het fossiel uit het gesteente krijgt. Na een fossiel of twintig heb je het echter al wel snel gezien en ga je ze soms zelfs overslaan, laat staan dat je al uitgegraven fossielen opnieuw bezoekt om je score te verbeteren.

Anders dan in Pokémon zie je de vivo’s waarmee je het gevecht aan kunt gaat, gewoon rondlopen in de wereld en is het dus ook mogelijk ze te ontwijken. Persoonlijk vind ik dat een pluspunt, want ik vind het bij de Pokémon-games op een gegeven moment irritant om continu uit het niets een gevecht in getrokken te worden. Hier heb je dus iets meer zelf de keuze daarin en zie je van te voren ook om welke vivosaurus het gaat, waardoor je wat selectiever aan kunt vallen. De gevechten zijn turn-based op volgorde van snelheid van je vivosaurus. Degene die het sterkste is, is daarbij niet altijd de snelste. Naast de verschillende aanvallen waarover de vivo’s beschikken, krijg je ook een bepaald aantal upgrades die je naar eigen inzicht in kunt zetten, zoals bijvoorbeeld ‘attack up’ of ‘defense up’. Die kun je netjes één voor één inzetten, of er meteen vijf op één aanval gebruiken. Je krijgt er echter maar een paar, dus een beetje tactiek is hier niet verkeerd.

Je hoeft het overigens niet alleen op te nemen tegen de prehistorische vijanden, want je kunt twee ‘Paleo Pals’ selecteren, personages die je tijdens je avontuur ontmoet hebt en aan jouw zijde mee kunnen vechten. Elke Paleo Pal heeft zijn eigen pluspunten, zo verhoogt de ene de kracht waarmee je aanvalt en zorgt een andere ervoor dat je fossielen-sonar gevoeliger is. Het is dus zeker handig om ze regelmatig te wisselen en aan te passen aan je missie of doel. Missies bestaan uit hoofdmissies en optionele opdrachten om wat extra geld en items voor je Bone Buggy mee te verdienen. Hiermee kun je je auto sneller maken, nieuwe banden eronder leggen voor een betere wegligging, of verbeter je je apparatuur om fossielen uit te graven. Ook komen er gaandeweg de game nieuwe auto’s beschikbaar, die je weer naar eigen inzicht aan kunt passen en kunt verbeteren. De game is wat dat betreft dus redelijk gevarieerd en uitgebreid.

Het is alleen erg jammer dat het allemaal wat oppervlakkig en eenvoudig aanvoelt, je hebt bijvoorbeeld niet, net als in Pokémon, het gevoel dat je je weg moet vinden in een gigantische wereld, dat het als het ware echt een reis is die je aflegt. Fossil Fighters Frontier heeft een aantal verschillende continenten, zoals Azië, Europa en Amerika, met daarin steeds een Warden-basis waar je missies aan kunt nemen, je auto kunt pimpen, toernooien kunt doen of naar de fossil parks kunt reizen, maar die bezoek je stuk voor stuk door in een overzichtsscherm simpelweg op de juiste locatie te drukken. Het reis-element ontbreekt daardoor echt en het is allemaal redelijk rechttoe rechtaan en cliché. De moeilijkheidsgraad ligt daardoor ook net een beetje te laag. Maar met het oog op de jongere doelgroep is dat misschien juist wel weer een voordeel.