nieuws
Een ode aan EVO 2015: Het grootste fighting game-toernooi aller tijden

Afgelopen weekend vond Evo 2015 plaats. Evo is het grootste fighting game-toernooi ter wereld en een kwart miljoen mensen keek hoe Bruce Hsiang, beter bekend als GamerBee, probeerde Momochi te verslaan in de finale van Ultra Street Fighter IV.

In 1996 was er een klein toernooi genaamd “Battle by the Bay”, waar 40 man het met elkaar uitvochten voor de titel van beste Street Fighter-speler. In 2002 veranderde het toernooi van naam en heette nu Evolution, oftewel Evo. Twee jaar later tijdens Evo 2004 vond misschien wel het meest legendarische en beroemdste moment in een competitieve gamewedstrijd ooit plaats.

De Japanner Daigo Umehara, die nagenoeg geen levenspunten meer heeft, blokkeert alle aanvallen van zijn tegenstander met een perfecte timing en wint vervolgens de ronde met zijn eigen tegenaanval. Al heb je geen idee wat hier gebeurde, de pure waanzin van het publiek alleen al moet je een idee geven van hoe geweldig het is.

In 2009 had het toernooi meer dan 1000 deelnemers. Afgelopen weekend, negentien jaar nadat het allemaal begon, vond Evo 2015 plaats met alleen voor Ultra Street Fighter IV al meer dan 2200 deelnemers. Dan had je ook nog Super Smash Bros. Melee, Mortal Kombat X, Killer Instinct en vele andere games. Het precieze aantal deelnemers per spel kun je hier vinden.

Het winnen van Evo is het meest prestigieuze waar je als fighting game-speler van kunt dromen. Het hele jaar door werken mensen keihard en geven ze er absoluut alles voor om tijdens dat ene weekend in juli een poging te doen kampioen te worden.

Hype, dat is het woord dat vaak gebruikt wordt om het gevoel van pure extase uit te drukken wanneer het spel van één of beide spelers ongelooflijk spectaculair is, of wanneer zich een spannende situatie voordoet. Het bovenstaande filmpje is een perfect voorbeeld. De spelers zitten tijdens een wedstrijd naast elkaar op een groot podium. Terwijl ze spelen zit er een groot publiek achter hen en weten ze dat er thuis duizenden mensen toekijken. De druk die op de spelers staat is immens. Het publiek is stil en kijkt gespannen toe, maar dan gebeurt het: Één van de spelers kruipt in het hoofd van zijn tegenstander, voorspelt wat zijn volgende beweging wordt en straft deze meteen af. Het publiek wordt wild, staat op, springt, schreeuwt en klapt. De duizenden mensen die thuis kijken delen mee in deze hype en de spelers schudden elkaar de hand; één winnaar, één verliezer.

Als je de diepere lagen van competitief Street Fighter wilt verkennen, zie je al snel dat het een enorm complex spel is waar beide spelers continu op vele factoren moeten letten. Veel mensen menen dan ook dat het spel bijna meer op schaken lijkt dan op iets anders. Als je echter puur naar de kern van het spel kijkt, zie je dat het misschien wel de meest eenvoudige vorm van competitie is. Je kiest een personage en begint tegenover je tegenstander; vervolgens kun je naar voren lopen, naar achteren lopen, springen en aanvallen en als je je tegenstander raakt verliest hij levenspunten. Dat is wat er zo mooi is aan competitief Street Fighter: Het is in principe zo’n ongelooflijk eenvoudig spel en daarom straalt het een gevoel van eerlijkheid en puurheid uit. Het is man tegen man(of vrouw tegen vrouw), er zijn geen externe factoren, er is geen kans om je te verstoppen en er is geen mogelijkheid om de resultaten in twijfel te trekken.

Er waren vele games aanwezig op Evo dit jaar en vrijwel allemaal zorgden ze voor spannende wedstrijden en verhalen, maar het hoofdevenement is en blijft Street Fighter. Vrijwel elke wedstrijd van de top acht, die altijd apart op zondag op het grote podium worden gespeeld, was ongelooflijk intens en het niveau was torenhoog. Ook was er het verhaal van Bruce “GamerBee” Hsiang, de Taiwanees die in 2012 al de tweede plek had gewonnen, maar zo ongelooflijk graag de kampioen wil zijn.

Het ging niet bepaald makkelijk, maar hij had zo hard gewerkt voor zijn droom om de Evo 2015 kampioen te worden en elke wedstrijd vocht hij met zijn hart en dat was te zien. Waar sommige, met name Aziatische spelers, weinig emotie tonen, liet GamerBee zijn emoties de vrije loop. Het was prachtig om te zien hoe hij helemaal tot de finale kwam met een gigantische wilskracht en een mentale sterkte die je niet vaak tegenkomt. Helaas, in de laatste ronde van de laatste game van de laatste set van de finale, kwam Bruce tekort en werd Momochi wereldkampioen.

Iedereen in het publiek gaf Bruce “GamerBee” Hsiang een staande ovatie en begon zijn naam in koor te roepen. De harten van zowel mensen in het publiek als thuis waren gebroken. Dit was niet omdat mensen iets tegen zijn tegenstander hadden, maar omdat iedereen het GamerBee zo gunde. Niemand heeft hem die avond een woord horen zeggen en dat hoefde ook niet. Het klinkt als een enorme cliché om te zeggen, maar zijn spel sprak boekdelen. Hoe hij speelde met passie, hoe zijn emoties zichtbaar waren voor, tijdens en na de wedstrijden; we hebben allemaal het verhaal van GamerBee meegemaakt en ieders hart brak even toen we hem zagen verliezen. Meerdere spelers kwamen naar hem toe om hem te troosten en uiteindelijk kwam ook zijn verloofde, die om eerlijk te zijn de troost harder nodig leek te hebben dan hijzelf, het podium op. GamerBee heeft Evo niet gewonnen, maar hij heeft iedereen overtuigd van zijn doel om de beste te willen zijn.

Wat begon met een handjevol tieners en jonge twintigers die wilden zien wie de beste was in een videospel, is uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen dat mensen verbindt. Één keer per jaar komt iedereen die van fighting games houdt, of het nou virtueel of ter plekke is, samen en door gedeelde passie voor competitie en voor het spel vinden mensen elkaar.

Elk jaar groeit Evolution, samen met de hele Fighting Game Community, en gebeuren er dingen die we enkele jaren geleden nooit voor mogelijk hadden gehouden. Met de nieuwe Street Fighter V aan de horizon kunnen we alleen maar dromen van hoe geweldig volgend jaar wordt.