nieuws
Filmreisgids: Spanje in 5 Films

Wie op vakantie gaat en wat meer te weten wil komen over zijn bestemming kan natuurlijk de reisgids erbij pakken. Ook films kijken die uit het land komen waar je naar toegaat helpen je te leren over de cultuur, omgeving en gewoontes. Vandaar deze rubriek, met deze keer als land: Spanje.

Op het gebied van film was Spanje één van de landen die een goede start maakte, maar al snel ten onder ging met de komst van geluid bij film. Geluid zorgde ervoor dat de Spaanse film minder populair werd; zelfs zo erg dat er na 1931 nog slechts één film per jaar uitgebracht werd. De tijd onder het dictatoriale bewind van Franco heeft eveneens weinig goeds gedaan voor de Spaanse film. Pas rond de jaren 60 en na het wegvallen van de censuur kwamen er kwalitatief goede Spaanse producties op de markt. Spaanse filmmaatschappijen richten zich ook op het maken van Engelstalige films, zoals: The Machinist, The Others en Buried.

El laberinto del fauno (Del Toro, 2006)
In Pan’s Labyrinth ontvlucht een meisje de realiteit door er hevig op los te fantaseren. Zij moet allemaal verschillende opdrachten doen in een fantasiewereld vol met monsters. De echte monsters bevinden zich niet in haar fantasie, maar juist in de werkelijkheid. De film speelt zich af in 1944 en laat goed het terreurbewind zien van Franco’s regime. Visueel uitmuntend en poëtisch op zijn best; de overeenkomsten en spiegelingen tussen de harde werkelijkheid van oorlog en prachtige angstaanjagende fantasie maakt dit één van de beste Spaanse films ooit.

Abre Los Ojos (Amenabár, 1997)
Het verhaal van Open Your Eyes kennen de meeste van Vanilla Sky. Het gezicht van een man die in weelde leeft wordt misvormd door een ongeluk. Het is daarna moeilijk voor hem om zijn leven weer op te pakken. Vanilla Sky is (zoals zo vaak) een compleet onnodige remake van deze film. Laat het zien hiervan je niet tegenhouden deze film te gaan kijken, want deze versie is vele malen slimmer en intiemer. Penelope Cruz speelt dezelfde rol in beide flims, maar zet haar personage in Abre Los Ojos subtieler en aantrekkelijker neer.

[REC] (Balagueró & Plaza, 2007)
Een camerateam gaat een nachtje mee met de brandweer. Zij komen vast te zitten in een gebouw dat onder quarantaine wordt gesteld door de overheid; er zijn zombies in het gebouw. De film is mateloos populair gebleken met twee vervolgen en een Hollywood-remake. [REC] is heeft als één van de weinige films het ‘gevonden beeldmateriaal’-subgenre goed weten uit te voeren. De film voelt zeer realistisch, consequent en beklemmend aan. Wellicht de engste en spannendste zombiefilm van het laatste decennium.

Laberinto de Pasiones (Almodóvar, 1982)
Pedro Almodóvar is Spanje’s meest bekende en geroemde regisseur. Labyrinth of Passions is één van zijn eerste films. Slimme humor en escapisme zijn de drijfveren van deze komedie. Het plot gaat over de seksverslaafde Sexilia en Riza, de homoseksuele zoon van een leider in het Midden-Oosten. Uiteindelijk zijn het niet deze twee die de film veel charme geven, maar juist de vele andere personages. De film geeft goed de tijdgeest weer van een Madrid in de jaren ’80 dat geconfronteerd werd met (liberale) vrijheid na het vallen van Franco’s regime.

El Orfanato (Bayona, 2007)
Spanjaarden zijn goed in het maken van horrorfilms. Deze film is niet alleen een horror, maar eveneens een melodramatische film. Dit laatste krijgt vooral uiting door het belang van familie in de Spaanse cultuur. Een vrouw wil het weeshuis waar zij zelf ook ooit heeft gezeten in stand houden. Haar zoon verdwijnt, visioenen van een meisje met een masker houden haar wakker en in het huis woont een klopgeest. De film brengt op uitmuntende wijze de beangstigende sfeer van de moeder over. Het einde van The Orphanage zal je nog lang bij blijven.