review
Beasts of No Nation
Foto: Netflix
Conclusie
De eerste Netflix Orginal-film Beasts of No Nation is een spannend en meeslepend menselijk drama met geweldige personages. Wij hadden deze best graag in de bioscoop willen zien, maar helaas.Er is een vreemde ontwikkeling gaande in de filmindustrie. Hoewel er steeds meer mensen naar de bioscoop gaan, wordt de markt steeds smaller. Grote spektakelfilms als Jurassic World trekken veel bezoekers maar de kleinere producties hebben het zwaar. Netflix biedt nu uitkomst voor filmmakers die een sterk verhaal willen vertellen met een kleiner budget. Regisseur Cary Fukunaga schreef zelf het scenario voor Beasts of No Nation, gebaseerd op het gelijknamige boek van Uzodinma Iweala, en verfilmde dit voor zo’n zes miljoen dollar.
Ergens in West-Afrika woont de jonge Agu in een door een burgeroorlog verscheurd land. Hij probeert er samen met zijn vrienden het beste van te maken, maar kan niet voorkomen dat het noodlot toeslaat. Na gedwongen te moeten vluchten raakt Agu betrokken bij een groep rebellen. De commandant (Idris Elba) is een indrukwekkend leidersfiguur en Agu raakt steeds verder van de realiteit verwijderd.
De aantal grootse scènes en de bombastische soundtrack zouden eerder thuishoren in een bioscoop, maar Beasts of No Nation weet zeker te imponeren op het kleine scherm. Regisseur Cary Fukunaga toont na het eerste seizoen van True Detective wederom aan een cinematische ervaring naar de woonkamer te kunnen brengen. De film biedt menselijk drama en zinderende spanning, de vele onverwachte wendingen houden je op het puntje van je zetel naar keuze.
De rol van oorlogscommandant is Idris Elba op het lijf geschreven. Het is een bizarre mix tussen drugsbaas Stringer Bell uit The Wire en Nelson Mandela uit Mandela: Long Walk to Freedom, twee rollen waarin Elba al eerder indruk mee wist te maken. De Afrikaanse warlord is verrassend sympathiek en laat je goed begrijpen waarom de jonge Agu zich bij hem aansluit. Toch is de geloofwaardige transformatie van Agu vooral de verdienste van debutant Abraham Attah. Het 14-jarige jongetje zet een volwassen personage neer, misschien wel de beste prestatie van een kindacteur ooit.
Attah verzorgt tevens een voice-over. Hoewel deze spaarzaam wordt ingezet, voelt het toch wat overbodig aan. Beasts of No Nation heeft weinig uitleg nodig en Attah weet de gedachten en innerlijke dilemma’s van Agu goed weer te geven. De film is eigenlijk te goed voor de ‘makkelijke’ voice-over als vertelwijze. Ook is de film wat aan de lange kant. In de bioscoop zou dit probleem misschien iets minder groot zijn, maar thuis wordt de verleiding groot om even te pauzeren voor een drankje.
