nieuws
Recensie: A Campingflight to Lowlands Paradise 2012

Bij vorige edities van Lowlands klaagden de festivalgangers vaak over het slechte weer en de modder. Tijdens Lowlands 2012 waren het vooral de zon en de ondraaglijke hitte die voor frustratie zorgden. Dit betekende een ietwat tam festival overdag, maar zeker niet minder dan voorgaande jaren.

De kosten voor de twintigste editie van A Campingflight to Lowlands Paradise waren aanzienlijk hoger dan voorheen dankzij de btw-verhoging op podiumkunsten. Maar ook dit maal waren de kaarten weer binnen een mum van tijd uitverkocht. Nog geen één bandnaam was bekend bij de kopers. De line-up bleek (gelukkig) later wel een verbetering ten opzichte van vorig jaar. Lowlands 2012 had enkele grote namen binnengehaald, waaronder: Foo Fighters, The Black Keys, Skrillex en Bloc Party.

Vrijdag
Dit jaar gingen de poorten naar het festivalterrein eerder open dan de gebruikelijke 13.00 uur. Hierdoor ontstonden er geen lange rijen om op het terrein te komen. De hitte zal deze aangename verassing teweeg hebben gebracht. De dag begon voor mij in de India met de opener Cloud Nothings. De grungerock van deze indieband leek niet geheel aan te slaan bij het publiek. Dat is jammer, want het viertal deed er alles aan ondanks de warmte. De lange jamsessies werden niet door iedereen gewaardeerd. Desondanks een sterke opener, die zeker een plek op een later tijdslot verdiende. Later op de dag was tUnE-yArDs aan de buurt in de India. De ongelofelijk strak gespeelde Afrikaanse ritmes zorgden voor een dansend publiek. De manier waarop Merrill Garbus haar zang en instrumenten loopt is een genot om naar te kijken. Jammer genoeg was er weinig tijd tussen tUnE-yArDs en Django Django gepland, waardoor ik besloot eerder weg te gaan. Het veelbelovende Django Django stelde helaas teleur door de slechte afstelling van het geluid. Desalniettemin werd er genoeg gedanst, gesprongen en meegezongen. Net als bij het optreden van het Russische Otava Yo. Voornamelijk dankzij het altijd enthousiaste Lima-publiek dat met alles meeklapt, springt en danst. De heren en dame maakten daarnaast ook geen onaardige muziek, maar ik betwijfel of er veel na het optreden nog een CD gaan kopen (“Wie wil dat het feest doorgaat, kan ook onze CD kopen!”).

Zaterdag

De vorige nacht bestond uit het rondzwerven tussen verschillende DJ-acts in de Bravo en X-Ray. Het resultaat was dat ik te laat aankwam bij Spinvis in de Grolsch en slechts enkele nummers heb gehoord. Het optreden stond in het teken van een opzwepend zomergevoel dat perfect aansloot bij het weer. Een uur later betraden de Spanjaarden van La Pegatina de tent. Een band die op Lowlands bekend is geworden door zijn bevlogen optreden in 2010. Toen stonden ze nog in het intiemere Lima, een tent vele malen kleiner dan de Grolsch. Helaas moest ik voor dit optreden wel het aangekondigde watergevecht bij de Alpha missen. Ondanks de hitte werkte de muziek wederom zeer aanstekelijk. Het hoogtepunt blijft toch wanneer de band het hele publiek van rechts naar links laat lopen. Zestig minuten feesten met een buitentemperatuur van meer dan 30 graden – wat zou het in de tent zijn geweest? – was wel een aanslag op mijn lichaam. Het rustigere en subtielere Four Tet in de Bravo was zelfs te veel voor me. Ondanks dat het prima wegluisterde ben ik afgehaakt na een halfuur. Ogenschijnlijk raar, want Four Tet is juist relaxerende muziek. Later op de avond speelde Of Monsters and Men in de India. Een indiefolk band uit IJsland met een vrouwelijke en mannelijke zanger. Het publiek is afwisselend rustig en aandachtig of energiek en enthousiast. Een zeer gedegen en volledige show.

De laatste dag was ook de dag met voor mij de minst aantrekkelijke acts. De indierock van Zulu Winter is makkelijk te mogen. De jonge band doet weinig verkeerd, maar is ook niet overtuigend bijzonder. Hun optreden in de Charlie maakte daar geen verandering aan. Toch was het een prettig begin van de dag. De zanger vroeg voor de zekerheid nog maar even of dit wel normale temperaturen voor Nederland waren. Sleigh Bells volgde in de India met een weinig overtuigende show. De tent liep halverwege steeds leger en ook ik volgde. Helaas voor de band kan het niet aan de warmte toegeschreven worden, maar moeten ze het vooral bij zichzelf zoeken. De noiserock van Sleigh Bells wist niet te knallen en leek daardoor nogal sullig. In vergelijking waren ze nog altijd een stuk beter dan Les Ramoneurs de Menhirs. Deze Franse punkband zou nooit een groter podium dan een lokaal jeugdhonk betreed hebben als ze geen doedelzakken bespeelden. Het is een band met een gimmick, maar goede muzikanten zijn het absoluut niet. Als er vervolgens iemand met een briefje de bizarre Franse teksten die de gitarist naar het publiek roept vertaald verliest de band al zijn geloofwaardigheid. De band is voornamelijk heel slecht, onbedoeld grappig en vooral een beetje zielig. De afsluiter voor het festival was voor mij The xx. In 2010 wisten zij mij niet echt te overtuigen. De melancholische klanken van deze band vulden destijds maar moeizaam de grote festivaltent. Het tweede album is dansbaarder dan hun debuutalbum. Dat was merkbaar, maar de band verloochende hun oude nummers niet. Een mooie samensmelting van oud en nieuw. Het was een prima afsluiter van de Grolsch en het festival.

Lowlands festival beoordelen is moeilijk. In recente jaren is het met 55.000 bezoekers uitgegroeid tot het populairste festival van ons land. Wie in mei nog een kaartje verwacht te bemachtigen wordt vaak teleurgesteld. Het festival is vaak al uitverkocht voordat er ook maar één naam bekend is. Dat is dan ook de crux; wie naar Lowlands gaat, gaat voor Lowlands. Leuke bands is na negen jaar voor mij een mooi extraatje, maar niet een vereiste om een goede tijd te hebben. Daarnaast is er nog genoeg anders te doen op het terrein: films, lezingen, theater, cabaret en kleinkunst.

Gekeken naar de line-up was het een mooi gebalanceerd geheel. Grote namen waren er wel, maar niet in overvloed. Dit zou volgend jaar nog beter kunnen. De warmte heeft veel optredens enigszins braaf en rustig gehouden. Het blijft een geweldig festival om te zijn. Volgend jaar ben ik er zeker weer bij. Hopelijk dan wel weer vertrouwd Lowlands-weer.