review
Assassin’s Creed
Foto: 20th Century Fox
Conclusie
Assassin's Creed lijkt zich, door te focussen op de moderne verhaallijn, niet bewust van wat mensen interessant vinden aan de game. Als de andere draai aan het concept dan ook nog zwaar teleurstelt, blijft er bar weinig over.Assassin’s Creed is nu te koop op Blu-ray, 3D Blu-ray en DVD.
Gameverfilmingen zijn de laatste jaren nog niet echt succesvol geweest, zowel vanuit een commercieel als kwalitatief oogpunt. Recentelijk had men veel hoop gevestigd op Warcraft: The Beginning en Assassin’s Creed. Die eerste wist de potentie niet waar te maken en de tweede voldoet helaas ook niet aan de verwachtingen.
Callum Lynch (Michael Fassbender) heeft de doodstraf gekregen, maar na zijn zogenaamde executie ontwaakt hij plots in het gebouw van Abstergo. Hier ontmoet hij Sofia (Marion Cotillard) en krijgt hij te horen over de eeuwenlange zoektocht van Abstergo-baas Alan Rikkin (Jeremy Irons). Lynch moet plaatsnemen in de Animus om, via de herinneringen van zijn Spaanse voorvader Aguilar, een mysterieuze appel te localiseren. Maar de uitstapjes naar 1492 hebben ook zo hun invloed op zijn hedendaagse leven.
Het lijkt alsof de scenarioschrijvers slechts een trailer van een van de Assassin’s Creed-games hebben gezien. De film richt zich met name op de minder sterke elementen van de spellen en hierdoor raakt de positieve kant volledig ondergesneeuwd. De verhaallijn in het heden met Abstergo en de Animus fungeert in de games vooral als raamvertelling, een excuus om de speler naar verschillende periodes te kunnen sturen. In het geval van de film is dit vooral het tegenovergestelde.
Men richt zich op de moderne verhaallijn en gebruikt het verleden vooral als excuus en middel om een aantal actiescènes te kunnen tonen. Zelfs wanneer het lijkt alsof men de delen in 1492 maar begint uit te diepen, wordt er nog veel te vaak tussen de tijdslijnen geschakeld. Zo zien we, wanneer er een stunt wordt uitgevoerd, ook hoe Callum deze beweging in de Animus maakt. Samen met de toch al erg schokkerige camerabewegingen en storend aanwezige montage doet dit totaal afbreuk aan de redelijk indrukwekkende capriolen, wat toch een belangrijk element van de games is.
Normaal gesproken is het belangrijk een adaptatie en het bronmateriaal los van elkaar te zien, vooral wanneer het om een crossmediaal object gaat. Het probleem is dan ook vooral dat de film geen overtuigende eigen draai aan het concept weet te geven, waardoor het zelf vergelijkingen oproept. Wanneer je dan ook de essentie van het bronmateriaal niet goed weet te vertalen, blijft er bar weinig over.
Toch kunnen we nog wel een paar kleine positieve kantjes uitlichten. Michael Fassbender is een prima hoofdpersoon en toont de nodige veelzijdigheid in zijn (dubbel)rol. Hoewel het camerawerk niet perfect is, is het kleurgebruik in de flashbacks uitstekend; de verschillende tijdslijnen hebben een mooi contrast. Helaas is het niet genoeg om een voldoende te verdienen, we moeten dus nog even langer wachten op een echt goede gameverfilming.
