review
The Long Journey Home

Bij uitdagende games zijn we geneigd om direct te denken aan Dark Souls en Nioh. Moeilijke vijanden en eindeloos doodgaan zorgen ervoor dat menig speler enorm gefrustreerd raakt of zich juist extra uitgedaagd voelt. Als je tot het laatste type behoort, dan is The Long Journey Home zeker een nieuwe uitdaging om te overwegen. Deze game van ontwikkelaar Deadelic Studio West mag zichzelf tot het 4X-genre rekenen, dankzij de uitgebreide space-exploration-elementen.

Het spel begint met een eenvoudige missie waarin de bemanning een vlucht naar Alpha Centauri en terug moet maken, maar wanneer de jump-drive-functie voor het eerst wordt uitgetest, pakt dit catastrofaal uit. Het schip komt aan de andere kant van het universum terecht en is beschadigd, samen met de gewonde bemanning. Daardoor is er nog maar één missie en dat is veilig naar huis komen. Gelukkig heb je voordat deze ramp plaatsvindt, nog wel de keuze uit je bemanning. Tien verschillende bemanningsleden staan klaar en daaruit mag je er vier kiezen, hoewel dit misschien wat weinig is voor een ruimtemissie. Hierdoor is het wel belangrijk om een bewuste keuze te maken, want ieder personage heeft zijn voor- en nadelen. Tot slot heb je nog de keuze uit een type ruimteschip en een lander waarmee je de planeten kunt verkennen.

The Long Journey Home is voornamelijk gebaseerd op vier activiteiten; verkennen van het universum, verzamelen van bronnen, handelen met buitenaardse wezens en jezelf beschermen tegen agressieve aliens. Vooral dat laatste kan nog wel eens een uitdaging zijn, doordat je de aliens niet altijd evengoed kunt inschatten. Zo blijkt de gratis brandstof van een bepaalde aliensoort ervoor te zorgen dat de gehele bemanning wordt geïnfecteerd. Tegelijkertijd zijn de buitenaardse wezens ook je redding, want met vele soorten kun je handel drijven. Daardoor kun je aan verschillende onderdelen voor je schip komen en spullen voor je bemanningsleden bemachtigen. Wel moet je Galactic Credits hebben om te kunnen handelen en behalve een ongevraagde lening, heb je niets. Dankzij verschillende kleinere quests kun je deze verdienen. De aliens zelf hebben verschillende gedaantes die ze kunnen aannemen en ook interessante persoonlijkheden. Tijdens de conversaties zijn er verschillende onderwerpen die je met ze kunt bespreken, maar je kunt ze ook gewoonweg beledigen, wat soms tot hilariteit leidt.

Het universum en de buitenaarde rassen die je kunt verkennen zijn interessant, maar dat geldt helaas wat minder voor de manier waarop dit gaat. Het ontdekken gaat veelal met je ruimteschip door verschillende stelsels. Ieder stelsel bevat een aantal planeten, waar soms brandstoffen of onderdelen gevonden kunnen worden. De uitdaging begint bij het positioneren van het schip in de juiste baan, wat nog vrij lastig is, wanneer je door een grote zon wordt aangetrokken. Kom je daar teveel in de buurt, dan loopt je schip en je bemanning schade op door radiatie. Uiteindelijk, als je in de juiste baan bent beland, zet je de autopilot aan en begint de reis met de lander. Daarmee kom je bij het soms wel meest frustrerende gedeelte van de game aan, want landen op een planeet zonder schade is vrijwel onmogelijk. De besturing voelt vaak log en onhandig aan. Daarbij komt het voor dat de planeet soms ook extreme condities heeft, zoals hitte of wind. Het risico dat de lander kapot gaat en diegene die deze stuurt gewond raakt is behoorlijk groot. Ook zijn de bronnen op een planeet maar op een of twee plekken te vinden. De rest is onbruikbaar.

Desondanks heeft The Long Journey Home zijn charmes, dankzij het gebruik van de ruimte. Grafisch ziet het er prima uit en er is goed nagedacht over de inrichtingen van de planeten. Vooral tijdens het verkennen is het zeker de moeite waard om naar de achtergrond te kijken. Waar deze game echt zijn punten mee scoort is misschien wel het roguelike-aspect. Vooral de permanente dood speelt een belangrijke rol. Tijdens het spelen zal je bemanning al snel doodgaan, door bijvoorbeeld vijandige ontmoetingen met aliens of een tekort aan brandstoffen. Dit gebeurt vrij gemakkelijk, waardoor de gameplay moeilijk aanvoelt. Vervolgens wanneer je opnieuw begint, worden het universum en alle stelsels opnieuw willekeurig gegenereerd. Dit zorgt voor een hoge herspeelwaarde, omdat er geen goede of slechte manier van spelen is. Tegelijkertijd kan dit frustrerend werken wanneer je voor de vierde keer opnieuw moet opstarten. Deze game is vooral geschikt voor degene die het geduld hebben om soms helemaal opnieuw te moeten beginnen.

The Long Journey Home kan letterlijk een lange reis zijn voordat je het spel werkelijk uitspeelt. Desondanks is dit het sterke punt van de roguelike-game, doordat iedere keer dat je opnieuw begint alles anders is. Vooral het prachtige uiterlijk van de ruimte en haar planeten zorgen ervoor dat deze reis één is om nooit te vergeten. Interessant is de communicatie met buitenaardse wezens die soms grote gelijkenissen vertonen met het menselijk ras. Helaas lijdt de game flink onder een behoorlijk frustrerend systeem om planeten te verkennen. Daardoor is het minder aantrekkelijk om meerdere keren opnieuw te beginnen, hoewel dit zeker onvermijdelijk is. Dit is dan ook vooral een aanrader voor spelers met genoeg geduld.