Doorgaan naar artikel
Call of Duty WWII
Patrick van Meijl
Patrick van Meijl
Redacteur
Profiel

Conclusie

Call of Duty WW2 laat je vanaf het begin van een potje op het puntje van je stoel zitten. De nooit-eindigende actie laat de adrenaline door je lijf gieren. Maar zodra dit gevoel wegzakt blijft niet al het enthousiasme hangen, vooral door ontbrekende vernieuwingen.

Er zijn veel verschillende meningen over Call of Dutymaar een ding is zeker: iedereen kent de franchise. Sommigen vinden de recente moderne arcadeshooter met jet-packs geweldig en anderen willen terug naar de delen die zich afspeelden in het verleden. Deze laatste groep wordt nu op hun wenken bediend met Call of Duty WWII. Zoals de naam al doet vermoeden speelt dit deel zich af in de tweede wereldoorlog, waarin jij aan de kant van de geallieerden of die van het derde rijk belandt. Wij hebben op Gamescom de kans gekregen aan de slag te gaan met dit nieuwe deel. We speelden een potje klassieke team deathmatch en de nieuwe war-modus.

Waar de serie altijd in uitblinkt zijn de snelle en actievolle potjes. Dit is in Call of Duty WWIIniet anders. Je komt terecht in een niet al te grote map en komt binnen een paar seconden je eerste tegenstander al tegen. Dan is het snel reageren, anders ben jij de eerste die een kogel vangt. Je zit op het puntje van je stoel, paniekerig overal op je scherm te kijken. Je voelt stress en angst en dat voelt heerlijk, de geluiden van ontploffingen, geschreeuw en geweren om je heen versterken dit gevoel des te meer. Dit gevoel was hetgeen wat bij ons de beste indruk heeft achtergelaten. Na alle jaren dat de franchise bestaat, lijken de ontwikkelaars steeds beter te worden in je een adrenaline producerende ervaring te geven.

Op het moment dat dit geweldige gevoel wegzakt blijft er echter weinig vreugde over. Wat we missen is namelijk de echte vernieuwing; we hebben de wapens, killstreaks en uitrustingen allemaal al wel een keer gezien. De enige opvallende vernieuwing was de war-modus die we speelden. Hierbij is het de bedoeling een bepaald punt te verdedigen of juist dat punt over te nemen of te verwoesten. Dit vereist iets meer tactiek dan je tegenstanders zo vaak mogelijk doodschieten en is een zeer welkome afwisseling. Maar een nieuwe gamemode is voor ons niet genoeg om al zeker te zijn dat dit een succes wordt.

Verder ziet Call of Duty WWII er prima uit, maar helaas niet spectaculair. Het geeft goed de grauwe sfeer van de tweede wereldoorlog weer. Wat we wel jammer vonden is dat bijvoorbeeld muren niet kapot gaan, ook al gooi je er een granaat een centimeter vanaf. Al met al kijken we uit naar dit spel, het zal hoe dan ook vele uren actievol plezier opleveren. Hopelijk worden er voor de release op 3 november nog een paar vernieuwingen aangekondigd, zodat het echt een topspel kan worden.