review
The Mummy

The Mummy is nu te koop op Blu-ray en DVD.

Na het succes van The Avengers ging elke studio opzoek naar namen waar zij zelf een filmuniversum van konden maken. Universal kwam uit bij haar monsterklassiekers uit de jaren ’30 en ’40: Dracula, Frankenstein, The Wolf Man, The Invisible Man en dus The Mummy. Een eerste poging om hier een serie uit te smeden mislukte, met het floppen van Dracula: Untold. Deze nieuwe versie van The Mummy heeft dus wat te bewijzen, maar is hier niet helemaal in geslaagd.

Nick Morton (Tom Cruise) heeft een hele bijzondere baan, hij is namelijk een schatrover in dienst van het Amerikaanse leger. Per abuis stuiten hij en archeologe Jenny Halsey (Annabelle Wallis) op de graftombe van Princes Ahmanet (Sofia Boutella), waarbij Nick vervloekt raakt. Zijn duistere lot geeft de plunderaar een sleutelrol in de strijd tegen de bedreiging uit het Oude Egypte. Met de hulp van expert Henry Jekyll (Russell Crowe) zullen zij er alles aan moeten doen om deze ondode te stoppen.

Foto: Universal Pictures

Met veel bombarie werd de casting van de grote rollen in het zogeheten ‘Dark Universe’ aangekondigd, met Javier Bardem als het monster van Frankstein en Johnny Depp als de onzichtbare man. Maar degene die het eerst allemaal op stoom moet laten komen is Tom Cruise (Mission:Impossible, Jack Reacher). Dat is niet verwonderlijk, want dit kleine mannetje vormt vaak een grote commerciele aantrekkingskracht. Zo ook in The Mummy; Cruise speelt met zijn typische charme en zet ook de actie weer overtuigend neer. Er word geen moeite gedaan om zijn personage uit te diepen, zelfs zijn precieze beroep is erg onduidelijk. Ook lijkt de film zich iets te bewust van Cruise’ reputatie; de manier waarop actieheld-clichés voorbij komen voelt haast als een satire. Helaas blijven ook de overige personages wat oppervlakkig, zelfs Russel Crowe (Gladiator) als Dr. Jekyll en zijn alter-ego Mr. Hyde. Ook titelschurk Sofia Boutella (Atomic Blonde) speelt, net als in Kingsman, een rol waarin ze niet echt haar acteerkwaliteiten kan tonen.

Na de serieuze versie uit de jaren ’30 en de lekker afgezaagde actiekomedie uit de jaren ’90, lijkt deze derde interpretatie zijn voorgangers te willen combineren. De horror-roots zijn nog voelbaar, maar hier staat ook tenenkrommende humor tegenover. De productie lijkt meer de kant van superheldenfilms op te gaan en voelt na afloop meer als een opzet voor verdere vervolgdelen. Helaas lijkt men enigszins vergeten om zich eerst op het heden te focussen, alvorens aan de toekomst te denken. The Mummy is een aardige spektakelfilm die weet te vermaken, maar ook niet meer dan dat. Het maakt ons niet direct heel enthousiast voor het ‘Dark Universe’, al is de potentie zeker aanwezig.