review
Security

Security is nu verkrijgbaar op Blu-ray en DVD.

Het is weer december en dus is de kans groot dat je als filmliefhebber weer eens lijkt te worden aangewezen op Home Alone en Die Hard. Als je het kiezen tussen deze titels altijd al lastig hebt gevonden, is er nu misschien een oplossing. De achterkant van de Blu-ray-hoes omschrijft Security als “Die Hard in een winkelcentrum”, maar in de strijd tussen Antonio Banderas en Ben Kingsley komen ook aardig wat geïmproviseerde vallen en wapens voorbij.

Oud-marinier Eduardo ‘Eddie’ Deacon (Antonio Banderas) heeft moeite met het vinden van werk en gaat noodgedwongen aan de slag als winkelcentrumbewaker. Op zijn eerste avond staat plots een compleet overstuur meisje voor de deur. Deze Jamie (Katherine de la Rocha) blijkt een getuige in een belangrijke strafzaak en wordt opgejaagd door de gevaarlijke Charlie (Ben Kingsley) en zijn mannen. Het winkelcentrum wordt een laatste bolwerk en Eddie staat een hele lange avond tegemoet.

Dat Security volledig aan de hand van andere titels valt te beschrijven, illustreert vooral aan hoe weinig origineel de film is. Het voelt als een samensmelting van talloze bekende films en weet hier niks nieuws aan toe te voegen. Het lijkt namelijk niet alleen op Die Hard en Home Alone, de winkelcentrum-setting doet ook sterk denken aan films als Dawn of the Dead of het recentere The Equalizer. “Beter goed gejat dan slecht verzonnen” lijkt de lijfspreuk van de makers te zijn geweest en het resultaat hiervan is een aardig, maar vergetelijk filmpje. Het voldoet aan alle minimale kwalificaties en verrast geen moment.

Banderas speelt de typische Liam Neeson-rol van de oudere man die verwikkeld raakt in een actierijk scenario. Hij is overtuigend in de fysieke aspecten, maar zijn personage mist de verdieping die bij een sterke filmheld hoort. Eddie is een ex-marinier en heeft een vrouw en dochter; meer komen we niet over hem te weten. Hierdoor wordt je niet bepaald uitgenodigd om je om zijn lot te bekommeren, al is een bijkomend voordeel dat het tempo nooit heeft te lijden onder geforceerde personageverdieping. Het maakt Security uiteindelijk tot een aardige film om negentig minuten mee te vullen, maar een half uur later ben je hem alweer glad vergeten.