review
Ash vs Evil Dead seizoen 2

Ash vs Evil Dead seizoen 2 is nu verkrijgbaar op Blu-ray en DVD.

Regisseur Sam Raimi (Spider-Man-trilogie) brak in 1981 door met de duistere horrorfilm The Evil Dead. Later zou hij twee vervolgdelen maken: Evil Dead II en Army of Darkness, die steeds verder de komedie-kant opgingen. In lijn met die latere films begon in 2015 een heuze tv-serie en nu is het alweer tijd voor Ash vs Evil Dead seizoen 2.

Na dertig jaar voor zijn verantwoordelijkheden te zijn weggelopen, had Ash tijdens een dronken avontuur per abuis de Evil Dead weer gewekt. Sindsdien is hij samen met Pablo (Ray Santiago) en Kelly (Dana DeLorenzo) op zoek naar een manier om het kwaad voor eens en altijd te stoppen. In het tweede seizoen brengt het avontuur hem terug naar zijn geboorteplaats, waar hij zichzelf gedwongen ziet worden om samen te werken met oude tegenstander Ruby (Lucy Lawless).

De opzet was in het filmformaat al redelijk simpel, maar weet toch al voor flink wat uren vermaak te zorgen. Dit is in Ash vs Evil Dead seizoen 2 niet anders, maar qua creatieve banaliteiten wordt er nog wel een schepje bovenop gedaan. Elke aflevering komt Ash weer terecht in een bijzondere situatie die je geboeid laat kijken. Hierbij laat het ook gruwelijke taferelen zien, maar door de vormgeving weet het deze nog steeds van een lichthartige ondertoon te voorzien. Het maakt gebruik van heerlijk overdreven geweld, waar Quentin Tarantino ú tegen zou zeggen. Liters nepbloed, afgehakte ledematen of doorboord mensenvlees: eigenlijk is haast niks te gek.

Bruce Campbell is al bijna veertig jaar het gezicht van de (film)serie en vanzelfsprekend ook hier de voornaamste uitdrager van de bijzondere toon. De B-acteur heeft door deze rol een absolute cultstatus verworven en laat ook hier weer zien waarom. Zijn acteerwerk heeft misschien niet de verfijnde gevoeligheid van een Oscarwinnaar, maar ‘The Chin’ weet altijd een lach op je gezicht te krijgen. Hij speelt nogal een onbenul, die werkt volgens een principe van ‘shoot first, think never’, maar toch geloof je dat alleen hij de wereld kan redden. De grotere rol van Lucy Lawless vormt hier een mooie aanvulling op: de Xena: Warrior Princess-actrice heeft een enigszins vergelijkbare cultstatus en weet nog steeds een geloofwaardige krijger neer te zetten.

Hoewel de technische aspecten nog steeds verre van perfect zijn, blijft het charmante geheel erg vermakelijk. Het heeft een bijzonder soort kwaliteit die we ook wel bij slechte B-films tegenkomen: zo fout dat het leuk wordt. Het vormt hiermee een goed vervolg op de unieke stijl van Sam Raimi’s films. De komische aspecten doen nooit afbreuk aan de horror-elementen, de twee hebben een bijzondere harmonie.