review
Black Mirror

Toen we hoorden dat er een Black Mirror-game aan zat te komen moesten we in eerste instantie denken aan de gelijknamige serie die in Nederland op Netflix te bewonderen is. Het bleek echter om een horror-spel te gaan waar al drie delen van zijn uitgekomen voordat de tv-serie überhaupt bestond. Het laatste stamt echter alweer uit 2011 en het is de vraag of het nut heeft om de serie weer nieuw leven in te blazen. Zeker, omdat het point-and-click-genre al jaren op zijn laatste benen loopt.

Wanneer de vader van David Gordon op mysterieuze wijze komt te overlijden erft hij het oude kasteel, genaamd Black Mirror, van hem. Kort na aankomst blijkt al dat er zich zaken afspelen die het daglicht niet kunnen verdragen en die de ouweheer van David tot waanzin hebben gedreven. Aan jou de taak om uit te zoeken wat er aan de hand is en hoe je het kunt stoppen.

Black Mirror is een avonturenspel in de traditionele zin van het woord. Je loopt rond, onderzoekt alles dat je tegen komt en lost verschillende puzzels op. Wat opvalt is dat je, in tegenstelling tot wat we vaak zien tegenwoordig, niet aan het handje wordt gehouden. Je zult zelf alles moeten onderzoeken en wanneer je er niet uitkomt is dat jouw probleem. De game helpt je op dat moment niet met aanwijzingen, waardoor je soms frustrerend lang op een puzzel vast komt te zitten of weer ouderwets op zoek moet naar een walkthrough.

Dat vastzitten zal nog wel eens gebeuren, aangezien de puzzels af en toe behoorlijk pittig zijn en meer vergen dan de informatie die je kant en klaar krijgt aangeleverd. Het zorgt er wel voor dat het oplossen ervan zonder meer voldoening geeft.

Zonder al te veel los te laten over het verhaal kunnen we wel vertellen dat dit bijzonder sfeervol is. Het kasteel voelt benauwend en de mysterieuze personages die er huizen, maken dat je nog minder op je gemak bent. Het is echter allemaal wel wat clichématig, waardoor je de meeste schrikmomenten al ruim van te voren aan ziet komen.

Technisch gezien is het spel helaas niet zo sterk, zo zakt de framerate af en toe op onverklaarbare momenten dramatisch in. Nu hoeft dit niet al te vervelend te zijn, maar het gebeurt regelmatig aan het begin van een cutscene, waardoor je er een stukje van mist. Nog erger zijn de laadtijden die je bij het rondlopen door het huis regelmatig teisteren. Bij het verlaten van elke ruimte is het raak en en het duurt telkens net te lang om je lekker in de ervaring te houden. Verder vallen ook de houterige animaties op, al zijn deze minder storend dan de rest van de hiervoor besproken punten.

Wat overblijft is een erg leuke adventure/horror-game die het vooral moet hebben van zijn puzzels en het mysterie dat om het verhaal hangt. Op technisch vlak is het geheel niet erg bijzonder en je gaat je ongetwijfeld storen aan de vele laadmomenten die het spel kent. Als je echter van klassieke point-and-click-adventures houdt zul je die graag voor lief nemen, want Black Mirror is zeker de moeite waard.