Doorgaan naar artikel
Manifesto
Aloys van Outersterp
Aloys van Outersterp
Voormalig hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Manifesto is nauwelijks een film te noemen, maar als naslagwerk van een video-installatje is het een boeiend kunstwerk met een uitmuntende Cate Blanchett.

Manifesto is nu verkrijgbaar op DVD.

Een van de beste actrices aller tijden die dertien verschillende rollen in één film speelt. Het is geen aanmatigende reboot van The Nutty Professor, maar een ode aan meer dan vijftig revolutionairen en hun manifesten. Cate Blanchett schittert als uiteenlopende personages: mannen en vrouwen, van een dakloze of fabrieksarbeider, tot een dokter of nieuwslezeres.

Zo verandert een grafrede in een ode aan dadaïsme, pleidt een effectenhandelaar voor het futurisme en is er een docent die lesgeeft in het Dogma 95-verbond (van de Deense regisseurs Thomas Vinterberg, Lars von Trier, Kristian Levring en Søren Kragh-Jacobsen). Het moge duidelijk zijn: Manifesto volgt allesbehalve de gebruikelijke narratieve regels van de populaire film. Geen drie-act-structuur met personages die zichzelf in de nesten werken en vervolgens wonder boven wonder de schurk verslaan in een grote veldslag vol computereffecten. De film vond zijn oorsprong dan ook in een heel andere vorm, namelijk als installatie van de Duitse video-kunstenaar Julian Rosefeldt. In een grote ruimte liet hij de verschillende fragmenten tegelijkertijd afspelen, zoals in Nederland was te zien tijdens Holland Festival 2017.

Manifesto

De oorspronkelijke vertoning levert ongetwijfeld een volkomen andere kijkervaring op, maar ook in de filmversie is Manifesto een interessant kunstwerkje. De situaties waar Rodefeldt de teksten in plaatst, zorgen op verschillende manieren voor een vervreemdend effect: de ene keer drukt het je neus op de feiten en de andere keer zorgt het voor een komische ondertoon. Bij de boodschappen die Rosefeldt hiermee lijkt over te willen dragen, zal elke kijker een eigen interpretatie vormen. Nog meer dan een ode aan het manifest, lijkt Manifesto vaak op een lofzang aan het talent van Cate Blanchett.

Niet gek ook, aangezien zij de enige sprekende acteur is. De Australische kameleon is uitermate geschikt voor de veelzijdige rollen en stelt ook absoluut niet teleur. Je blijft bijna de volledige speelduur met fascinatie naar haar kijken en luisteren, al is het geheel in deze vorm wel wat aan de lange kant. Dat de film niet is gemaakt om in deze vorm te kijken, is merkbaar: ondanks de relatief korte speelduur voelt het aan als een behoorlijk lange zit. Toch is Manifesto nog steeds een bijzondere ervaring, maar we kunnen ons voorstellen dat het als reeks korte films nóg imposanter zou zijn.