review
Devil May Cry HD Collection

Zo’n zes jaar geleden kwam een collectie uit die Devil May Cry 1, 2, en 3 bevatte. Dit ging om een bundel met zogenaamd opgepoetste versies voor de PlayStation 3 en Xbox 360, toen nog de nieuwste generatie consoles. Sindsdien is het redelijk stil geweest rondom de franchise, naast natuurlijk de reboot in de vorm van het zeer goed ontvangen DmC: Devil May Cry, wat inmiddels ook alweer vijf jaar geleden is. Toch is er nu dan de Devil May Cry HD Collection voor Xbox One, PlayStation 4 en pc.

Zes jaar geleden werd de eerste HD-collectie al niet enorm goed ontvangen. Het was eigenlijk een vrij simpele port van de oude games, met als enige echte verschil dat de resolutie verhoogd was naar 720p. Dit was een simpele manier om het er net iets leuker uit te laten zien, maar betekende in realiteit weinig. Maar goed, het was een manier om de oude games op de toen nog huidige generatie consoles te spelen, dus waarom niet? De nieuwe Devil May Cry HD Collection doet eigenlijk weer precies hetzelfde kunstje, maar dan voor de nieuwste platformen (en pc). De resolutie is weer een stapje hoger en voor de rest is het eigenlijk precies dezelfde, vrij luie collectie.

Is dit een probleem? Dat hangt van je perspectief af en ook van het platform waarop je wilt spelen. Wij raden ten zeerste af om het geheel voor de pc te halen, althans totdat bepaalde problemen opgelost worden middels updates. Zo loopt het derde deel, de kroonjuweel van de collectie, voor sommige mensen in slow motion en voor anderen weer twee keer de normale snelheid. Het eerste deel crasht voor mensen met grafische kaarten van bepaalde fabrikanten en het tweede deel lijkt het meestal wel prima te doen; alleen jammer dat dit nou net de minste van de drie is. Ook is de besturing voor muis & toetsenbord abominabel en is er niet eens de moeite genomen om de uitleg en button-prompts voor deze besturing te tonen. Start je het spel met muis en toetsenbord, wordt er vervolgens uitgelegd dat je op de rechter-trigger moet drukken om een actie uit te voeren met een afbeelding van een Xbox One-controller ernaast. Dit is allemaal bijzonder lui en eigenlijk onacceptabel, al helemaal omdat er al zo weinig aan deze ports is gedaan.

De console-versies hebben al deze problemen niet, maar zijn alleen de moeite waard als je de reeks enorm mist en op geen enkel ander platform kunt spelen. De nét iets hogere resolutie is namelijk het enige echt nieuwe aan deze collectie, samen met stabiele 60fps, en eigenlijk is er nog iets anders vreemds aan de hand. Devil May Cry 4 is inmiddels tien jaar oud en kwam alweer drie jaar geleden in een eigen special edition naar de Xbox One, PlayStation 4 en pc. Eigenlijk had deeltje vier, om het een echte collectie te mogen noemen, ook bij deze bundel inbegrepen moeten zijn.

Toch is de Devil May Cry-reeks legendarisch voor een goede reden. Er zijn weinig spellen die zo lekker spelen en al helemaal in zo’n setting. De epische strijd van Dante lijkt nooit te vervelen en we moeten het maar doen met de Devil May Cry HD Collection tot een eventueel nieuw deel verschijnt, al is de enorme luiheid eigenlijk wel een enorm ergerpunt. Mocht je niet zo nostalgisch zijn, dan is DmC: Devil May Cry waarschijnlijk een betere keuze.