review
Everspace

Het ruimtegevecht-genre is niet zo populair meer als dat het ooit geweest is. In de jaren negentig vierde het hoogtij met de X-Wing vs. Tie-Fighter-games en ook de Wing Commander-reeks was destijds razend populair. Sindsdien komen er echter maar weinig games uit met dit thema, al bevatte Call of Duty: Infinite Warfare twee jaar geleden wel dogfights in de ruimte als extraatje. Ditmaal is het de beurt aan ROCKFISH Games om met Everspace een nieuwe poging te doen het genre weer nieuw leven in te blazen. Lukt ze dat ook?

Everspace is een roguelike space-shooter, wat inhoudt dat elke keer dat je opnieuw begint, je weer een compleet nieuwe uitdaging staat te wachten. Je begint met een vrij kaal ruimteschip en het doel is om je van sector naar sector te bewegen, om zo het einde te halen. Dat doe je door ondertussen je schip te upgraden, te repareren, bij te tanken en grondstoffen te verzamelen. Ondertussen word je continu lastig gevallen door vijandige schepen die je missie proberen te dwarsbomen.

Het leuke is dat elke keer dat je sterft (en dus aan een nieuwe run moet beginnen), je al je spullen bij je houdt en ook de kans hebt om je schip te upgraden voor de volgende run. Op deze manier krijg je langzaam maar zeker een steeds beter schip en zul je dus ook makkelijker verder in het spel komen. Dit geeft behoorlijk wat voldoening, al zul je in het begin wel wat gefrustreerd zijn wanneer je na een paar sectoren alweer het loodje legt.

Buiten het verzamelen van grondstoffen bestaat het grootste gedeelte van de gameplay uit het van je afhouden van vijandelijke jagers. Gelukkig is dit ook uitstekend uitgewerkt. De besturing is lekker responsief en na een aantal kansloze gevechten krijg je het ook steeds beter in de vingers, waarna je zowaar de overhand krijgt. Helaas schuilt in de ruimtegevechten ook het grootste minpunt van de game. Na verloop van tijd krijg je echt het gevoel alleen maar hetzelfde te doen. Schilden uitschakelen met de laser, om daarna met het machinegeweer het karwei af te maken. Dat maakt dat je al snel de interesse verliest om verder te spelen, zeker nadat je na een aantal keren redelijk ver te zijn gekomen weer sneuvelt in een gevecht. Wat daarbij ook niet helpt, is dat de runs vrij lang zijn en het dus een tijdrovende klus is om weer zover te komen als waar je was gestrand.

Buiten de gameplay bevat Everspace ook nog een verhaal, wat uiteindelijk verklaart waarom je telkens weer opnieuw aan je missie begint. Dit is aardig, maar houdt niet echt over. Het is een opstapeling van clichés en maar net genoeg om je enigszins geboeid te houden.

Grafisch ziet het spel er dan wel weer alleraardigst uit. De ruimte is mooi vormgegeven en ook de stations en grotere ruimteschepen zien er behoorlijk indrukwekkend uit. Ook het geluid is in orde, met als leukste detail de gesprekken tussen het hoofdpersonage en de boordcomputer. Deze zijn vaak erg grappig en zorgen voor een vrolijke noot.

Uiteindelijk zal Everspace het ruimtegevecht-genre niet opnieuw op de kaart zetten. Ondanks dat het in de kern een prima spel is, zorgen de herhalende gameplay en het weinig imponerende verhaal ervoor dat het nooit een memorabel avontuur wordt.