Doorgaan naar artikel
Sfeerimpressie: Ultiem muzikaal genieten op Best Kept Secret
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Afgelopen weekend was het tijd voor de zesde editie van Best Kept Secret. Het festival is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de toonaangevende festivals in Nederland en ook dit jaar was er weer een indrukwekkende line-up geprogrammeerd met Arctic Monkeys, The National en LCD Soundsystem als grote dagafsluiters. Zeker die eerste band kon dankzij haar uitstekende nieuwe album op erg veel aandacht rekenen, maar ook de andere twee zouden op geen enkel ander groot festival misstaan.

Wij moesten zelf helaas, in verband met andere verplichtingen, de vrijdag aan ons voorbij laten gaan, maar de bezoekers die wij spraken waren zonder uitzondering laaiend enthousiast over hetgeen ze allemaal hadden gezien. Vooral natuurlijk Arctic Monkeys, maar ook CHVRCHES, Deerhunter, Mozes and the Firstborn en Tyler, the Creator werden meermaals genoemd als hoogtepunten van de eerste dag.

Gelukkig had dag twee ook nog meer dan genoeg in petto en nadat we onze tent hadden opgezet, bereikten we rond 13:00 uur het festivalterrein, waar we na een eerste verkenningstocht aansloten bij de mainstage voor de Australische broer en zus Angus & Julia Stone. Bekend van hun grootste hit “Big Jet Plane” zorgden ze er met hun relaxte muziek voor dat het publiek ontspannen aan dag twee van het festival kon beginnen.

Waar vervolgens de meeste mensen naar de Two vertrokken voor de reünie van Johan, besloten wij om een kijkje te gaan nemen bij Nilüfer Yanya. De band uit Londen kampte met een bijzonder probleem, hun drummer was namelijk op vakantie in Griekenland. Dit was ook te merken in de set waar het een beetje aan pit ontbrak.

Daar was even later bij Wolf Alice dan weer helemaal geen gebrek aan. Hoewel het optreden een valse start kende door het uitvallen van de elektriciteit op het hoofdpodium, volgde na de reparatiewerkzaamheden een ware rock-explosie. De bandleden vlogen met zichtbare zin over het podium en ook het publiek genoot met volle teugen. Zangeres Ellie Rowsell zorgde daarna nog voor een van de hoogtepunten van de dag door rechtstreeks vanaf het podium een sprintje richting het water te trekken voor een verfrissende duik. Niet zo gek, want de Best Kept Secret-zaterdag was werkelijk zinderend heet.

Nadat we tijdens het optreden van The Kills even op een verdere ontdekkingstocht waren gegaan, was het dan eindelijk tijd voor het trio waar we de hele dag naar uitkeken: Warpaint, Vince Staples en The National. De vier dames van Warpaint stelden verre van teleur en met hun gelaagde songs, met betoverende melodieën en zang, hebben ze voor een heerlijk begin van de zaterdagavond gezorgd.

Voor gelaagdheid en melodieën was bij Vince Staples geen ruimte. Vanaf de eerste bastoon ging het gas er vol op en na een uur vol explosies liet hij de Two als een uitgetelde bokser in de touwen achter. Voor bijkomen was echter geen tijd, want inmiddels was ook The National al begonnen. Matt Berninger gleed weer als vanouds, licht aangeschoten, over de bühne en de band trakteerde het veld op een van haar beste optredens tot nu toe. Van harde rocksongs als “Graceless” en “Day I Die” tot het zinderende “Afraid of Everyone”, naar prachtige liedjes als “Fake Empire” en “I Need My Girl” met als ultieme afsluiter het door het publiek massaal meegezongen akoestische “Vanderlyle Crybaby Geeks”. Zonder uitzondering verliet iedereen met een glinstering in de ogen en een grote glimlach het hoofdpodium om zich in het nachtleven van Best Kept Secret te storten.

Foto: Ben Houdijk

De nacht is ook waar Best Kept Secret haar tweede gezicht toont. Waar het overdag voornamelijk een tocht tussen de verschillende podia is, transformeert de nacht het festival tot een unieke ontdekkingstocht. Overal op het terrein waren feestjes aan de gang en zeker het bos was een bijna magische plek dankzij de prachtige aankleding. Zo zagen we onder andere een DJ in een boomhut boven een foodtruck met een kleine dansvloer. Voor wie er nog even stevig tegenaan wou gaan, kon terecht in de Casbah; de obscure mini-hangar bij de ingang van het terrein. Het voelde zonde toen we op den duur onze tent opzochten om van een welverdiende nachtrust te genieten. Nodig was het echter wel, want er kwam nog een tweede dag.

Later deze week volgt deel twee van onze belevenissen op Best Kept Secret.