review
Phantom Thread

Wanneer de wereldberoemde kleermaker Reynold Woodcock de mooie Alma ontmoet, valt hij als een blok voor haar. De eigengereide ontwerper valt meteen voor haar en het duurt niet lang voordat ze een vaste waarde in zijn leven wordt. Echter is het voor de verstokte vrijgezel niet makkelijk om te leven met een zelfbewuste, sterke vrouw naast hem die zijn vaste patronen compleet in de war schopt.

Phantom Thread speelt zich kort na de Tweede Wereldoorlog af en dat geeft de film een erg eigen gezicht. De prachtige bolide waarin Woodcock rondrijdt en de mooie pittoreske Engelse dorpjes zijn een lust voor het oog en dit wordt nog eens erg versterkt door de fraaie cinematografie. Werkelijk elke scene ziet eruit als om door een ringetje te halen.

Foto: Universal

Ook de acteerprestaties mogen er zeker zijn. Daniel Day-Lewis (Lincoln, Gangs of New York) zet een uitstekende Reynold Woodcock neer die erg doet denken aan de soms vreemde snuiters die je in de modewereld ziet. Zijn arrogantie is bijna stuitend te noemen, terwijl we op andere momenten toch sporen van zachtheid in zijn persoonlijkheid zien. Ook de relatie met Alma wordt op een erg overtuigende manier gebracht, wat mede te danken is aan het acteerwerk van de relatief onbekende Vicky Krieps (Hanna). Haar sterke personage geeft een goed tegengewicht aan de egocentrische Reynold en dat maakt de spanningen tussen de twee boeiend en geloofwaardig. Een eervolle vermelding is er ook voor Lesley Manville (Maleficent) die als zus van Reynold Woodcock meteen argwanend is tegenover Alma en ziet wat de relatie met de modeontwerper doet.

Deze driehoeksverhouding is ook wat Phantom Thread buitengewoon interessant houdt. Ondanks dat er niet overdreven veel gebeurt in de film, is constant de spanning voelbaar tussen de drie hoofdpersonen, waarbij telkens een ander het overwicht heeft. Dat is erg knap gedaan van regisseur Paul Thomas Anderson.

Phantom Thread zal niet voor iedereen zijn weggelegd. De film hanteert een langzaam tempo en buiten de conversaties tussen de hoofdpersonen gebeurt er niet veel. Kun je het geduld echter opbrengen, dan is het genieten geblazen van het uitmuntende acteerwerk en de prachtige beelden die op je worden afgevuurd. Misschien geen frisse zomerfilm, maar wel eentje die je kunt bewaren om even lekker voor te gaan zitten, wanneer de donkere dagen weer aanbreken.