review
PES 2019

Vorig jaar waren wij erg enthousiast over PES 2018. Het spel had op gameplaygebied enorme sprongen gemaakt, wat zich uitbetaalde in de volle vijf sterren. Iets minder dan een jaar later is het de beurt aan PES 2019 om het stokje over te nemen. Is het Konami opnieuw gelukt om zo’n indrukwekkende sprong voorwaarts te maken?

Op het gebied van gameplay zien we dat er weer het nodige is uitgebreid. Er zijn wederom nieuwe animaties toegevoegd en de individuele kwaliteit van spelers treedt nog weer een stapje extra naar de voorgrond. De sprong is ditmaal niet zo opvallend als die van vorig jaar, maar het voelt toch weer net een stukje gepolijster en soepeler aan.

Daarnaast zijn de keepers weer een stukje beter geworden en is ook de A.I. van de tegenstander weer een stukje slimmer. Zo zul je tegen Barcelona met de rug tegen de muur gezet worden in een grote rondo, maar moet je tegen Liverpool weer erg beducht zijn op de tegenaanval. Tegen het einde van de wedstrijd zul je bij een nipte voorsprong ook merken dat je tegenstander probeert om alles of niets te gaan spelen, wat voor jou weer kansen geeft om de wedstrijd in het slot te gooien met een snelle uitbraak. Alles met elkaar zorgt het ervoor dat PES 2019 je echt het gevoel geeft met een voetbalwedstrijd bezig te zijn, waarbij elke tegenstander weer een ander strijdplan vereist.

Iets dat  helemaal nieuw is, is het zogeheten “visible fatigue”. Het houdt in dat spelers nu op een realistische manier vermoeid raken, wat ook zichtbaar is op het veld. Zo zullen spelers tegen het einde van de wedstrijd regelmatig even met de handen op de knieën naar lucht happen en verdwijnt langzaam maar zeker de explosiviteit uit hun spel. Het voegt een extra tactisch element toe aan de game, want een slimme wissel kan de wedstrijd meer dan ooit in je voordeel doen kantelen. Aan de andere kant kan het te lang laten staan van je sterspeler er ook voor zorgen dat hij tegen een vervelende blessure aanloopt.

Grafisch gezien heeft PES 2019 ook een aardige stap gezet. Dankzij een nieuwe belichtings-engine zien vooral de stadions er bijna echt uit en ook de spelers profiteren optimaal van het fraaie staaltje techniek dat de ontwikkelaars van Konami uit de hoge hoed hebben weten te toveren. Ook het publiek is weer een stukje individueler geworden en reageert beter op wat er tijdens de wedstrijd gebeurt.

Goed nieuws is er ook voor liefhebbers van licenties; PES 2019 bevat namelijk negen nieuwe en volledig gelicenseerde competities. Zo zien we onder meer de Jupiler Pro League van onze zuiderburen terug en maakt ook de Schotse Premiership haar opwachting. Ook de Portugese en Russische competities zijn present, waarvan laatstgenoemde zelfs exclusief voor PES. Natuurlijk zijn het niet de Engelse, Spaanse of zelfs Duitse competitie, maar zolang EA het alleenrecht heeft daarop, kunnen we Konami dat niet kwalijk nemen. Het is goed om te zien dat ze in ieder geval bezig zijn om hun spel meer inhoud te geven en dat er geluisterd wordt naar opmerkingen vanuit de community.

Helaas staat tegenover al het goede licentienieuws ook een dikke maar. De Champions en Europa League zijn verhuisd naar de FIFA-reeks en ondanks dat het qua teams niet scheelt, is het toch weer een aansprekende competitie die verloren gaat voor Pro Evolution Soccer. Overigens zijn er wel vervangende competities te spelen in de Master League, dus het Europese gevoel gaat niet helemaal verloren. We zullen het alleen wel zonder de bekende aankleding en hymne moeten doen.

Als we dan verder kijken naar de wat mindere punten van deze editie, komen we toch weer op het oude rijtje uit. Bijna elke modus in de game kan wel een keer een opfrisbeurt gebruiken. De enige toevoegingen aan de Master League zijn bijvoorbeeld iets aangepaste transferonderhandelingen en de toevoeging van een voorbereiding aan het seizoen. Laatstgenoemde was een tijd geleden al een vast onderdeel van de modus en is dus eigenlijk niet eens een echte nieuwe toevoeging te noemen. Ook myClub, de tegenwoordig grootste modus van de game, moet het zonder echte vernieuwingen doen, waardoor ook dit als een herhaling van zetten voelt. Het nodigt in ieder geval niet uit om je PES 2018-voortgang weg te gooien en nu helemaal opnieuw te beginnen.

Een ander minpunt dat blijft staan, is het tenenkrommende commentaar. Ook dit is al jaren hetzelfde. Dat hoeft niet erg te zijn als beide commentatoren de gebeurtenissen in een wedstrijd zouden aanvoelen. Dit is echter al jaren niet zo, wat resulteert in enthousiast geschreeuw bij een lullig rollertje en de droge mededeling dat het een corner is na een poeier van jewelste die ternauwernood uit de hoek wordt geronseld. Het doet afbreuk aan de sfeer tijdens de wedstrijd, wat zonde is, aangezien dat het onderdeel is waar de rest van de game extreem in uitblinkt.

Uiteindelijk voelt PES 2019 aan als een echte iteratie. De game is duidelijk beter dan zijn voorganger en zet als het ware de puntjes op de i. Ook de toevoeging van alle nieuwe licenties is meer dan welkom en maakt dat het spel weer een stukje completer aanvoelt. De reden dat we toch een ster minder geven, is vooral omdat er in de spelmodi te weinig is verbeterd, wat er eigenlijk een beetje voor zorgt dat je niet het gevoel hebt een helemaal nieuw spel te spelen.