review
Vane

Langzaam strompel je tegen de heftige wind in naar je doel. Om je heen vliegen de metalen platen die losgerukt zijn door diezelfde wind. Overal slaat de bliksem in, maar je hebt maar een doel voor ogen: het lichtpuntje dat in de verte opdoemt. Ondertussen word je langzaam maar zeker gehypnotiseerd door de elektronische soundtrack die steeds heftiger aanzwelt. Het is duidelijk, de eerste minuten van Vane zijn ronduit indrukwekkend.

Wanneer de game verder gaat, ben je plots een vogel die vanaf een tak uitkijkt over een eindeloos lijkende woestijn. Je stijgt op en vliegt het onbekende tegemoet, je afvragende wat het volgende is dat op je pad komt.

Helaas weet Vane de spannende opening niet vast te houden. De game kenmerkt zich namelijk door een stroperige besturing en erg veel onduidelijkheid, waardoor de magie van het begin al snel plaatsmaakt voor irritatie. Dat is best jammer, want op zijn beste momenten is Vane een erg intrigerende game.

De gameplay bestaat uit twee onderdelen. Een deel speel je als jongen, het andere als vogel. Als laatstgenoemde vlieg je rond de woestijn en is het de bedoeling om allerlei gebeurtenissen te triggeren door op bepaalde plekken te gaan zitten en andere vogels bij je te roepen. Helaas werkt dit voor geen meter, aangezien het landen bijna onmogelijk wordt gemaakt door de lompe besturing. Het kost meestal meerdere pogingen om op de juiste plek te landen en dat zit de beleving en het tempo behoorlijk in de weg. De camera die regelmatig denkt te moeten inzoomen, helpt ook niet echt mee om het makkelijker te maken.

Wanneer je bij een stapel goud komt, verander je in de jongen uit het introductiegedeelte. Hier volgen dan wat platform-elementen en soms wat puzzels waarbij je objecten heen en weer moet schuiven en deuren moet openen. De uitdaging zit hem er daarbij in dat je volledig in het duister wordt gelaten over wat nou precies de bedoeling is. Er zit dus niets anders op dan maar het hele gebied af te struinen naar dingen die eventueel in beweging te zetten zijn, of deuren waar je doorheen komt. Het haalt wederom het tempo uit het spel en verbreekt de magie.

De gameplay-perikelen zijn des te jammer, want zoals gezegd is Vane een bijzondere game die bij vlagen doet denken aan klassiekers als Journey. Wanneer de soundtrack aanzwelt en de hele omgeving continu aanpast terwijl je erdoor beweegt, voelt de game als een echte trip en op die momenten is het ook echt moeilijk om te stoppen met spelen. De bijzondere grafische stijl draagt daar, ondanks het beperkte kleurenpallet, ook enorm aan bij.

Helaas is ook de technische uitvoering van Vane verre van perfect. Zo zijn framedrops vrijwel altijd aanwezig en kom je regelmatig glitches tegen die ervoor zorgen dat je bijvoorbeeld vast komt te zitten in de omgeving.

Vane haalt je uiteindelijk iets te vaak uit de bijzondere ervaring om een blijvende indruk te maken. De technische problemen, gecombineerd met de niet soepel werkende besturing zorgen ervoor dat het een frustrerende exercitie wordt, terwijl het alles in zich heeft om iets bijzonders te zijn. Een gemiste kans dus.

Wij speelden Vane op de PlayStation 4, de game is exclusief voor dit platform.