review
Generation Zero

Het is de jaren 80 in Zweden en jij bent een jongere die opgeleid is om het land te verdedigen mocht er ooit iets misgaan. Je besluit met wat vrienden met een bootje op een visreisje te gaan, maar als je terug vaart gebeurt er iets verschrikkelijks: je boot wordt verwoest en je spoelt op de kust aan. Alles ziet er verlaten uit, er zijn geen mensen en het is akelig stil. Je vindt wat wapens en medicijnen en als je vervolgens het land intrekt, kom je toch een teken van leven tegen. Althans, robots, maar dit zijn geen vriendelijke machines, ze willen je juist vermoorden. Aan jou de taak deze invasie van robots tegen te houden en te achterhalen wat er met de mensheid is gebeurt. Dit is het verhaal van Generation Zero, wat een fundering lijkt voor een goede game.

De eerste indrukken toen we begonnen met spelen waren prima. De sfeer is goed neergezet en het Zweedse platteland ziet er prachtig uit. Tevens zijn de weerseffecten prachtig, waardoor je vaak goed kunt genieten van het landschap. Helaas zitten er ook negatieve punten aan de graphics. Zo kwamen we regelmatig zwevende voorwerpen en andere glitches tegen, maar het grootste minpunt aan hoe het er allemaal uitziet, is toch wel de herhaling van gebruikte gebouwen. Bijna ieder dorp dat je tegenkomt, bevat dezelfde soort huizen, zowel qua uiterlijk als het interieur.

De graphics laten dus een gemixt gevoel achter en dit is ook zo bij de gameplay. Deze bestaat uit first-person-actie waarbij je verschillende soorten robots moet neerknallen. Dit deel is nog vrij leuk, aangezien de robots er gaaf uitzien en met verschillende wapens op je afkomen. Zo zijn er hondachtige machines met machinegeweren op hun rug, of robots die een sonar uitzenden om je locatie door te geven aan hun metgezellen. Je zult dus tactisch en sluipend te werk moeten gaan en soms zelfs de confrontatie uit de weg gaan, omdat het duidelijk is dat je het niet gaat winnen.

Tussen het vechten door ben je echter vooral aan het rondlopen en ondanks de mooie omgevingen, blijkt dit erg saai te zijn. Het verhaal bestaat uit niet veel meer dan briefjes verzamelen waar op staat “ga naar deze plek, daar zijn mensen” om er vervolgens achter te komen dat er niemand is, behalve een nieuw briefje met een hint. Dit wordt al snel vrij eentonig en ook de gevechten blijven niet extreem lang leuk. Een gemiste kans met de toffe setting.

Gelukkig kun je nog wel het avontuur met meerdere spelers aangaan. De matchmaking met vreemden is verschrikkelijk omdat er geen gezamenlijk doel is en je dus al snel verschillende kanten op zult gaan. Maar zodra je een paar vrienden bij elkaar hebt, wordt het wel een stuk leuker. Hierdoor kun je een extra laag tactiek toepassen en samen lachen om de belachelijke jaren 80-outfits die je aanhebt.

Al met al is Generation Zero ietwat een teleurstelling. De setting en het concept zijn tof, maar helaas zijn de gameplay en de steeds hergebruikte gebouwen niet erg interessant. De wereld voelt leeg aan en het lijkt meer op een Early Access-versie dan een volledige game. Misschien als de ontwikkelaars er nog wat tijd insteken, dat het een erg toffe game wordt, maar voor nu kunnen we het spel niet aanraden.

Voor deze review speelden we Generation Zero op pc. Het spel is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc.