Doorgaan naar artikel
Warhammer: Chaosbane
Rutger Engel
Rutger Engel
Hoofdredacteur
Profiel

Conclusie

Warhammer: Chaosbane heeft enorm sterke concepten waar gewoon niets interessants mee is gedaan. De actie voelt lekker aan, maar de loot, levels en het verhaal zijn allemaal bijzonder oppervlakkig. Met extra content kan er in de toekomst een hoop goed gemaakt worden, maar daar moet niet te lang mee gewacht worden.

Games die zich afspelen in het Warhammer-universum komen en gaan in behoorlijk groten getale. Helaas is verreweg het grootste gedeelte ervan ook makkelijk te vergeten omdat het vaak om slordig afgeraffelde titels gaat. Zo verscheen vorig jaar het desastreuze Warhammer 40,000: Inquisitor – MartyrDitmaal hebben uitgever Bigben en ontwikkelaar Eko Software de handen ineengeslagen voor Warhammer: Chaosbane.

Warhammer: Chaosbane speelt zich af in het Fantasy-universum van Warhammer, wat inhoudt dat het een redelijk middeleeuwse setting betreft vol met mensen, elven, dwergen en een hoop monsters. Qua gameplay is het een echte Diablo-kloon. Soms is het wat vervelend om een spel maar steeds te vergelijken met het grootste voorbeeld van het genre, maar we moeten in dit geval het beestje gewoon bij z’n naampje noemen, zelfs de ontwikkelaars noemen het een Diablo-kloon.

Dat wil zeggen dat je begint met het kiezen van een personage. Je kan voor de Imperial Soldier, de High-elf Mage, de Slayer of de Wood-elf Scout kiezen. Op deze manier kun je je eigen speelstijl selecteren, ga je bijvoorbeeld voor brute kracht met de Imperial Soldier of meer voor tactiek met de Scout? Als je eenmaal je personage hebt gekozen, begin je het spel en alles lijkt prima. Je hakt of schiet je een weg door de honderden vijanden van het eerste level, je vindt loot (voorwerpen) en je stijgt in niveau, precies zoals het bij een dergelijke action-RPG hoort.

De actie is verreweg het sterkste punt van Warhammer: Chaosbane. Wij kozen voor de Scout en konden zo Dryads oproepen die ons hielpen, terwijl we zelf lekker vanaf een afstandje stonden te schieten. Met de rechterstick maakt de Scout een koprol en zo kan je heerlijk van vijanden wegkomen of je sneller voortbewegen door het level. Er zijn altijd meer dan genoeg vijanden om mee af te rekenen en het spel heeft dan ook een lekker hoog tempo.

De basis voor een goed spel is er dus, zeker aangezien het vechten toch wel het belangrijkste onderdeel is van een Diablo-kloon. Helaas mist Chaosbane gewoon de nodige portie liefde en aandacht van de ontwikkelaar. Op absoluut elk vlak van het spel merk je dat er een goede basis ligt die gewoon absoluut niet uitgediept is. Neem bijvoorbeeld de spelwereld. Warhammer: Chaosbane bestaat uit vier aktes en elke akte duurt ongeveer twee uur om doorheen te komen als je een beetje weet wat je doet. Elke akte bestaat eigenlijk uit één level. Zo bestaat akte één eigenlijk alleen uit hetzelfde riool waar we zo’n acht keer doorheen moesten gaan. Het is weliswaar steeds nét iets anders ingedeeld, maar absoluut niet genoeg om het niet volledig hetzelfde aan te laten voelen. Akte twee bestaat weer alleen uit de fictieve stad Praag, akte drie alleen uit een besneeuwd gebied en akte vier alleen maar uit een demonenwereld. Je hebt hierdoor niet eens een wereld om te ontdekken, zoals bijvoorbeeld in Diablo wel excellent het geval is. Nee, je speelt een level uit en gaat dan terug naar het dorp om met iemand te praten. Vervolgens krijg je een quest om zogenaamd naar een nieuw gedeelte van het land te gaan, maar eigenlijk ga je precies hetzelfde riool in en is het enige verschil af en toe een andere mini-eindbaas op het einde.

Ook voor de vaardigheden die je vrijspeelt is dit het geval. In principe is het een heerlijk systeem: je speelt vaardigheden vrij wanneer je niveaus omhoog gaat en met een soort puntensysteem kan je kiezen welke je op dat moment wilt gebruiken. Dit is tof en al helemaal als we leren dat er ook versterkte versies van alle vaardigheden zijn, want dit is je voornaamste vorm van voortgang samen met het vinden van nieuwe voorwerpen. Des te teleurstellender is het dus dat alle versterkte variaties niets meer zijn dan een klein beetje meer schade aanrichten of iemand vergiftigen of iemand langzamer maken. Meer originaliteit is hier niet te vinden. Waar is de liefde en aandacht van de ontwikkelaars om hier meer van te maken?

De loot is waarschijnlijk, na de combat, het tweede belangrijkste onderdeel van een Diablo-achtig spel. Helaas lijkt hier totaal geen aandacht aan geschonken te zijn. Het is alsof Eko Software een aantal elementen zoals ‘extra schade aanrichten’, ‘meer levenspunten’ en ‘je vaardigheden zijn sneller beschikbaar’ in een computer heeft gegooid en alles vervolgens automatisch is verzonnen. Alle voorwerpen zijn niets meer dan een paar punten meer schade aanrichten of een paar meer levenspunten.

Dit zorgt ervoor dat, na het ongelooflijk onoriginele verhaal met doodsaaie levels, je gewoon geen reden meer hebt om te spelen. Als je Diablo 3 uitspeelt, dan heb je eindeloos veel redenen om door te gaan. Er zijn zo ongelooflijk veel unieke wapens aanwezig die je hele speelstijl doen veranderen, maar Warhammer: Chaosbane doet hier niets mee, doodzonde.

Warhammer: Chaosbane heeft een lekkere combat met een interessante paar vaardigheden. Van de vier eindbazen (één per akte) zijn er twee echt de moeite waard. Op de beste momenten heb je het enorm naar je zin en kijk je uit naar het volgende ding dat je vrijspeelt, of dat nou een voorwerp of een vaardigheid is, maar in de meeste gevallen erger je je kapot aan de enorm repetitieve levels en de oninteressante vijanden. Chaosbane is een spel met een boel geweldig interessante pilaren en vervolgens geen dak. Het heeft boeiende concepten, waar vervolgens geen liefde en aandacht aan geschonken is. Het voelt als het product van een ontwikkelstudio die met groot plezier is begonnen en waar een half jaar te vroeg tegen gezegd is ‘en nu inleveren’. Tel hierbij op dat er ondanks de vele gebreken en de zeer beperkte content toch een prijskaartje van €60,- aan hangt en dan is het toch wel een misser geweest.

We willen wel eindigen met een positieve noot. We zijn er heilig van overtuigd dat Warhammer: Chaosbane met een half jaar extra ontwikkeltijd een absoluut geweldige game had kunnen worden. Daarom hopen we ook van harte dat Eko Software de tijd en ruimte van Bigben krijgt om nog door te gaan met de game. Patches en updates kunnen van de oppervlakkige systemen juist grandioze successen maken. Voeg interessante, unieke voorwerpen toe, zorg dat er minder repetitieve levels zijn en geef de variaties van de vaardigheden precies dat: meer variatie. Het is nog niet te laat.

Warhammer: Chaosbane is voor deze review gespeeld op de PlayStation 4. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc.