review
Etherborn

Een paar maanden terug bespraken we in onze preview al de eerste paar levels van Etherborn. Altered Matter, een zeer kleine indiestudio in Barcelona, is nu klaar om hun werk aan het grote publiek te tonen en daarom hebben wij ook alvast het hele spel voor je doorgespeeld.

Etherborn is een puzzelgame van een paar uur lang waarin men een soort kristallen moet vinden om deze vervolgens in houders voor die kristallen te plaatsen. Dit verandert het level, bijvoorbeeld door het tevoorschijn toveren van een brug, waardoor de speler verder kan. De grote twist van het spel is dat je de zwaartekracht steeds kan veranderen. Zo moet je gebruikmaken van de bovenkant, onderkant en beide zijkanten van levels om uiteindelijk verder te geraken.

We waren in onze preview erg enthousiast over Etherborn. De eerste paar levels maken creatief gebruik van de eerdergenoemde zwaartekracht en je hebt echt het gevoel dat je goed na moet denken om iets te halen. Echter slaan het daaropvolgende vierde en het laatste vijfde level de plank nogal mis. De puzzels worden veel grootschaliger en dit, in combinatie met alle verschillende perspectieven waarin je alles moet bekijken, zorgt ervoor dat het overzicht wat gemakkelijk kwijt te raken is. Nu is dit niet het grootste probleem, want veel erger is dat de balans tussen creatief nadenken en maar van alles proberen scheef gaat lopen. Waar je in het begin van de game nog het gevoel hebt goed na te moeten denken over oplossingen, voelt het tegen het einde meer alsof je maar alle paden en mogelijkheden moet proberen tot iets uiteindelijk lukt. Dit is erg jammer voor iets dat tenslotte een puzzelgame is.

Ook is het zogenaamde narratieve aspect een heikel punt. Tussen levels door heb je een soort alwetende stem die een verhaal vertelt. Het jammere is dat het voelt alsof het geschreven is door iemand die denkt dat hij heel slim kan klinken met dingen die zichzelf tegenspreken of nergens op slaan. Denk aan niets betekenende zinnen zoals “Alles dat er is, bestaat niet.” Verwacht ook niet echt een verhaal, maar meer zinloos commentaar over de natuur van de mens dat vervolgens nooit wordt ondersteund door beelden of gameplay. Hierdoor heeft het allemaal weinig impact.

De soundtrack weet nog veel goed te maken. Op de beste momenten merk je de achtergrondmuziek bijna niet op, maar onbewust brengt het je in een soort vervoering. Het zorgt ervoor dat zelfs de frustrerende trial-and-error-momenten van het puzzelen eigenlijk een rustgevende ervaring worden.

Al met al voelt Etherborn als een gemiste kans: een sterk concept met een sterk begin dat later verdwaald raakt in zijn eigen sterke punten. De oorspronkelijk interessante levels worden te groot en daardoor saai, de vertelstem ratelt maar wat door zonder een echte boodschap te hebben en voor de puzzelelementen hoeft nauwelijks nog gepuzzeld te worden. Hierdoor is de game eigenlijk alleen aan te raden als de stijl je enorm grijpt en je best wat door de vingers kan zien, anders zijn er gewoonweg veel betere alternatieven.

Etherborn is voor deze review gespeeld op de PlayStation 4. De game is beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc.