review
Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries

Platformers zijn weer helemaal in en dat is iets waar wij bij NWTV als liefhebbers alleen maar blij mee kunnen zijn. Af en toe is er ook een studio die het wat anders probeert te doen en dat is precies wat Pixel Reign heeft geprobeerd met Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries. Is het een succesvol experiment of kunnen de dames en heren van Pixel Reign beter terug naar de tekentafel?

Robbie Swifthand is in de basis een vrij simpele platformer. Je hebt een beginpunt van een level en, verrassing, ook een eindpunt om te behalen. Het addertje onder het gras is dat het einde van het level gesloten is. In elk level heb je een soort bal die je op moet halen en ergens anders in moet gooien om de deur te openen. Tot nu toe klinkt het allemaal vrij simpel en dat blijft het qua concepten ook.

Dat is maar goed ook, want het spel heeft een vrij hoge moeilijkheidsgraad. Of je Robbie Swifthand kan waarderen of niet hangt er vooral van af of je kan waarderen waar die moeilijkheid van komt. Het is niet lastig om van punt a naar b te komen, vijanden die vervelend doen zijn er niet en de levels zijn heel kort.

De moeilijkheid komt vooral voort uit vervelende en in eerste instantie oneerlijke vallen. Denk aan een blok steen dat los zit en op je hoofd valt als je even stilstaat, of een paar metalen stekels die verborgen zijn achter een stuk gras en de eerste keer niet of nauwelijks te zien zijn.

Een level halen in Robbie Swifthand is dus niet zozeer een kwestie van beter worden, maar meer van het vaak genoeg geprobeerd hebben zodat je alle ongelukkige scenario’s wel een keer gezien hebt en alle smerige valletjes uit je hoofd kent. Het ene level weet de balans hierin wat beter te vinden dan het andere level, waardoor het soms best vermakelijk kan zijn en het soms eigenlijk als een grote berg onzin aanvoelt.

Robbie Swifthand moet het ook vooral van die gameplay hebben, want voor de rest is er vrij weinig om het spel voor in huis te halen. Op visueel vlak steekt het allemaal zeker niet slecht in elkaar, maar de gekozen vormen en het kleurenpalet zorgen er wel voor dat het wat snel eentonig kan worden. Het verhaal heeft verder af en toe een grappig stukje humor, maar daar blijft het ook wel bij. Wanneer er af en toe dramatisch wordt verteld, haalt Robbie zijn schouders op alsof het allemaal niets uitmaakt en dat wordt dan ook snel een “self-fulfilling prophecy”.

Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries zal voor sommige mensen een erg vermakelijke game zijn: er zijn genoeg levels om je mee bezig te houden en de uitdaging is groot. Echter moet het hele principe van trial-and-error je dan wel héél erg liggen.

Robbie Swifthand and the Orb of Mysteries is voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch. De game is beschikbaar op Nintendo Switch en pc, versies voor PlayStation 4 en Xbox One zijn onderweg.