review
Exception

We zeggen het keer op keer, maar er blijven er ook zoveel komen: platformers zijn ontzettend populair onder indie-ontwikkelaars. Wij spelen ze ook graag, dus vandaag nemen we een kijkje naar het recent uitgebrachte Exception. Of het zich weet te onderscheiden, lees je in de review.

Het verhaal van Exception is irrelevant. Het is op vrij onbenullige wijze aanwezig, maar er wordt niet te veel aandacht aan besteed en gelukkig krijg je dus ook de mogelijkheid om het over te slaan. Het spel draait echt om de keisnelle actie, dus laten we het daar vooral over hebben.

Exception is een platformer met hele korte levels. Een level duurt, zelfs de eerste keer, maar zo’n dertig seconden. In die dertig seconden zit echter een hoop actie en deze actie bestaat voornamelijk uit het springen van platform tot platform, het ontwijken of neerslaan van vijanden en het aanraken van een soort chips. Zo’n chip kan een van de volgende drie dingen doen: de zwaartekracht veranderen, het level veranderen of jou teleporteren naar een andere plek. Maak je geen zorgen: het haalt de tempo helemaal niet uit het spel, want het wordt absoluut niet als een puzzel behandeld. Zie je zo’n soort chip, dan ga je er simpelweg op af en kan je ervan uitgaan dat hij je dichterbij het einde brengt.

Dat de levels heel kort zijn, maakt ze nog niet makkelijk, of althans niet makkelijk om ze in de snelste tijd te voltooien. Er zitten enorm veel technische aspecten in het spel, zoals vijanden, van muur tot muur springen, et cetera. Dit zorgt ervoor dat je een level best een paar keer moet oefenen voordat je een écht goede tijd neerzet. Omdat ze zo kort zijn, voelt dit gelukkig niet als een hele repetitieve taak en zo vormt het juist een heel uitnodigend geheel.

De besturing van Exception kan even wennen zijn en dan hebben we het met name over hoe het springen aanvoelt. Het voelt in het begin wat zweverig. Echter moet wel gezegd worden dat de gemiddelde speler dit snel onder de knie zal krijgen en dan merk je dat je eigenlijk enorm veel controle hebt over hoe je precies beweegt. Voordat je het weet, wordt Exception een game waarin je continu eenzelfde, zeer prettige, ervaring hebt. Je komt voor het eerst in een nieuw level en op onhandige wijze baan je je er een weg doorheen. Dan doe je het nog een keer en nog een keer totdat je uiteindelijk het level en je geplande route zo goed kent dat het als een uitermate verfijnde dans begint te voelen. Dan is Exception op zijn best en doet het bijna aanvoelen als de uitstekende indie Dustforce.

Het enige nadeel is dat Exception toch wat eentonig wordt na zo’n twee uur goed doorspelen. Alhoewel de actie overheerlijk is, heb je het op een gegeven moment wel gezien en de levels brengen niet altijd genoeg variatie om het enorm spannend te houden. Hierdoor is Exception best leuk voor even, maar absoluut geen must-have voor wie dan ook.