review
Blair Witch

Niet zo lang geleden kregen we een voorproefje op Blair Witch, tijdens Gamescom 2019. Inmiddels is de game uit en hebben we ons volledig kunnen onderdompelen in het verhaal. De horror is geïnspireerd op de befaamde film The Blair Witch Project, waarin een onbekende entiteit mensen in een bos aanvalt. Weet de game ons de stuipen op het lijf te jagen? Je leest het in deze review.

Ellis is een voormalig politieagent met een duister verleden, die meedoet aan een zoektocht naar een vermiste jongen. De jongen is verdwenen in het Black Hills-bos in Maryland, een bos dat berucht staat om de Blair Witch-legende. De legende gaat over hoe onbekende entiteiten mensen opjagen en een heks ervoor zorgt dat ze niet meer levend het bos uit komen. Als Ellis aankomt is de zoekpartij al onderweg en gaat hij dus zelf op onderzoek uit, vergezeld door zijn trouwe hond Bullet.

Een van de sterkste punten van Blair Witch is hoe realistisch en goed de omgeving eruit ziet. Het is jammer dat we niet meer variërende omgevingen zien behalve het grillige bos, want de sfeer wordt erg goed geschept. Het begint met een natuurlijke en lichte sfeer, maar langzaam worden de omgeving en situatie steeds duisterder. In het begin voelt de game vooral aan als een walking-simulator, maar al snel komen de eerste puzzelelementen tevoorschijn. Hier zitten er een aantal tussen waar de ontwikkelaar erg goed over heeft nagedacht. In de originele film was de camera het belangrijkste element en in de game speelt de camera opnieuw een belangrijke rol, maar nu moet je deze als speler creatief gebruiken om bepaalde puzzels op te lossen. Een voorbeeld was een vergrendelde deur, die in een tape werd opengemaakt. Door de tape op het juiste moment te pauzeren, werd de deur vervolgens ook ontgrendeld. Uiteraard komt de camera sfeertechnisch nog veel vaker terug later in de game wanneer het bekende huis wordt bezocht.

Daarnaast is er ook nog Bullet, de hond die al onze harten doet smelten. Je kunt hem aaien, hij helpt tijdens zoektochten en waarschuwt wanneer er vijanden in de buurt zijn. Sterker nog, we voelden ons meer emotioneel verbonden en bezorgd om Bullet dan om hoofdpersoon Ellis. Het is duidelijk vanaf het begin dat Ellis een heftig verleden heeft waar hij mee worstelt, maar zijn gebrek aan sympathie geeft weinig verbintenis. Hij is vrijwel altijd humeurig en de weinige personen waar we contact mee hebben, de politie en zijn ex-vrouw, voegen ook weinig toe. Dat is het punt waar we graag meer impact hadden gezien, zoals Bullet dat wel heeft.

Overigens bevat de game vrijwel geen vecht-elementen tegen het onbekende kwaad waar we veelal mee geconfronteerd worden. Doordat je lange tijd niet precies weet wie of wat je bedreigt, wordt het gevoel van ongemakkelijkheid flink versterkt. Niet alleen vecht Ellis in zijn zoektocht naar de jongen, maar ook tegen zijn eigen herinneringen waar we zo nu en dan in worden meegenomen. De game is dan ook erg geslaagd in het opzicht van hoe sterk de duistere situatie wordt geschetst en zich langzaam ontvouwd. Als je van nature snel schrikt, zullen de schrikmomenten zeker hun werk doen. Maar ook wanneer dit niet het geval is, zijn er genoeg dingen die een naar gevoel weten achter te laten.

Ontwikkelaar Bloober Team is goed geslaagd in de vertaling van filmklassieker naar game, zeker als het op sfeer en uiterlijk aankomt. De grafische effecten van Blair Witch zijn prachtig en de omgeving is iets waar je zowel gefascineerd naar wil staren en tegelijkertijd je ogen voor wil sluiten vanwege de enge effecten. Waar de game ook punten scoort, is het originele gebruik van de camera, iets wat ook al ontzettend belangrijk was in het origineel. Jammer is wel dat dit ook het enige is en zien we verder weinig innoverende gameplay. Daarnaast zijn de personages, afgezien van onze trouwe viervoeter Bullet, weinig emotioneel verbonden en missen ze behoorlijk wat diepgang. De game heeft iets bijzonders, maar tegelijkertijd hebben we wel sterkere titels gezien van de ontwikkelaar.