Doorgaan naar artikel
Ni No Kuni Remastered
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

Ni No Kuni: Wrath of the White Witch Remastered geeft gamers die het spel destijds hebben moeten missen de kans om deze parel alsnog te spelen. Heb je de PlayStation 3-versie al in je bezit, dan is er weinig reden om hem nogmaals aan te schaffen.

Ni No Kuni: Wrath of the White Witch was zonder twijfel een van de bijzonderste exclusieve games op de PlayStation 3. De fraai getekende animaties, die verzorgd werden door het fameuze Studio Ghibli, zorgden ervoor dat het spel enorm veel aandacht trok. Deze werden ook nog eens gesteund door een hartverwarmend verhaal, innemende personages en prachtige muziek. De game werd dan ook terecht bedolven onder goede recensies. Voor iedereen die het spel destijds heeft gemist, brengt Bandai Namco nu Ni No Kuni Remastered uit, waarbij het originele spel voorzien is van verbeterde graphics. Weet Ni No Kuni zes en een half jaar na de oorspronkelijke release nog steeds relevant te zijn?

Mocht je verwachten dat Bandai Namco echt heeft uitgepakt met deze remaster, dan kom je bedrogen uit. Buiten de (iets) betere graphics is het exact dezelfde game die in 2013 in de winkels lag. PlayStation Pro-eigenaren krijgen daarbij de keus tussen 60fps met een resolutie van 1440p, of een 4K-resolutie op 30fps. Vanwege de geanimeerde beelden, die over het algemeen toch al goed upscalen, genoot bij ons de eerste optie de voorkeur. Het lijkt dan allemaal net wat soepeler te lopen, terwijl je maar weinig inlevert qua grafische kwaliteit.

Wat wel jammer is aan deze opgepoetste versie, is dat de ontwikkelaars hebben nagelaten om een aantal moderne technieken toe te passen. Zo is HDR-ondersteuning afwezig, wat erg jammer is als we kijken naar wat deze optie deed voor de graphics van Ni No Kuni II. Gelukkig zijn de animaties nog wel steeds een lust voor het oog en hebben deze niets aan kracht ingeboet sinds de originele release.

Zoals gezegd is er buiten de graphics niets nieuws te beleven en het is goed om te zien dat de game daar niet onder te lijden heeft. We waren een beetje bang dat het vechtsysteem wat verouderd aan zou voelen, maar dat is gelukkig niet het geval. In Ni No Kuni vecht je op Pokémon-achtige wijze met kleine wezentjes die het gevecht voor je aan gaan. Elk van deze “familiars” heeft zijn eigen sterke en zwakke kanten en het is aan jou om ze op het juiste moment in te zetten. Dit gaat op een semi turn-based-manier, waarbij je wel vrij rond kunt lopen, maar je beurtelings een actie uitkiest. Het vechten is verrassend diepgaand en je wordt ook in het juiste tempo blootgesteld aan nieuwe opties, waardoor het nergens als overweldigend aanvoelt.

Het verhaal draait om de kleine Oliver, die bij een tragisch ongeval zijn moeder verliest. Wanneer hij thuiskomt, brengen zijn tranen zijn knuffel Drippy tot leven en deze biedt hem de onverwachte kans om zijn moeder te redden. Hij moet daarvoor wel naar het koninkrijk van Ding Dong Dell reizen. Elke persoon op aarde heeft in dat koninkrijk namelijk een soulmate en door zijn moeder daar te redden, kan hij haar misschien ook op aarde terugbrengen. Het verhaal is nog steeds zo hartverwarmend als destijds en de fantasievolle, memorabele wezens en het koninkrijk toveren nog steeds een blije glimlach op ons gezicht. Tel daar ook de muziek bij op en we weten weer waarom we destijds zo verliefd waren op deze game.

Wat jammer is, is dat de makers niet de tijd hebben genomen om ook wat kleine ergernissen aan te pakken. Zoals het een traditionele JRPG betaamd, klik je je ook hier weer een ongeluk door alle gesprekken heen. De inwoners van Ding Dong Dell zijn nogal lang van stof, waardoor je je regelmatig door ellenlange gesprekken heen worstelt voor maar een klein stukje informatie. Nu tast je natuurlijk de kern van het spel aan door deze in te korten, maar een optie om de gesprekken automatisch verder te laten lopen was erg prettig geweest.

Ni No Kuni: Wrath of the White Witch is nog steeds een hele goede game die eigenlijk iedereen een keer beleefd zou moeten hebben. Wel vinden we het jammer dat de ontwikkelaars niet wat meer met deze remaster gedaan hebben, wat ervoor zorgt dat wanneer je de game al op de PlayStation 3 hebt gespeeld, er niet zoveel is om voor terug te komen. Voor wie het spel toen heeft moeten missen, is het de uitgelezen kans om alsnog kennis te maken met Oliver, Drippy en de andere memorabele personages uit Ding Dong Dell.

Ni No Kuni Remastered is beschikbaar voor de PlayStation 4 en de pc. Wij speelden de game voor deze recensie op de PlayStation 4.