review
Ghostbusters: The Video Game Remastered

Waar deze consolegeneratie aan het begin nog wel eens laatdunkend de remaster-generatie werd genoemd, is de kritiek nu aardig verstomt. Inmiddels hebben ook de huidige consoles hun lading topgames ontvangen en zijn de opvolgers met de PlayStation 5 en Project Scarlett alweer in zicht. Toch verschijnt er zo af en toe nog wel eens een remaster en deze maand worden we getrakteerd op Ghostbusters: The Video Game Remastered, dat oorspronkelijk in 2009 verscheen. Is deze nieuwe versie de moeite waard of had deze game beter een goede herinnering kunnen blijven?

Voor wie de game destijds gemist heeft: je kruipt in Ghostbusters in de huid van een rookie die zich aansluit bij het bekende team uit de film. Een mysterieuze gebeurtenis bij een expositie rondom Gozer, de vijand uit de eerste film, zorgt ervoor dat de geesten weer letterlijk uit de fles komen en het is aan de Ghostbusters om de oorzaak hiervan te achterhalen en het leven in New York weer geestvrij te maken.

Het leuke aan de game is dat alle acteurs ook daadwerkelijk, inclusief stemmen, in het spel zijn verwerkt. Zo zien we Bill Murray terug als Peter Venkman en Dan Ackroyd als Raymond Stanz. Dat geeft de game meteen een duidelijk meerwaarde. Sowieso voelt Ghostbusters: The Video Game als een grote fan-service, want de twee eerdergenoemde heren zijn echt niet de laatste bekende personages die je zult herkennen uit de films.

De kwaliteit van de remaster is echter niet heel goed. Ja, de textures en belichting zijn aangepakt, maar dan heb je eigenlijk ook wel gehad. Het wordt dan ook erg duidelijk dat we te maken hebben met een spel dat al tien jaar oud is. De modellen en omgevingen zijn simpel, maar ook qua tempo en gameplay zijn we inmiddels zo verwend geraakt dat Ghostbusters zich simpelweg niet meer staande kan houden. Een extra negatieve vermelding is er nog voor de tussenfilmpjes. Voor die tijd was het gebruikelijk om deze te pre-renderen met het oog op de rekenkracht van de consoles van toen, maar daar kom je nu echt niet meer mee weg. De filmpjes ogen bijzonder matig en het maken van een remaster zou juist een moment moeten zijn om dit beter te doen. Een extra klungeligheidje dat hier nog bij komt kijken, is dat het hele spel netjes ondertiteld is in het Nederlands. De filmpjes hebben echter ingebrande Engelse ondertiteling, dat kan echt niet meer.

Bovenstaande betekent overigens niet dat je geen plezier kunt hebben met Ghostbusters: The Video Game Remastered. Het vangen van de geesten is een leuke bezigheid en door de aanwezigheid van de vele bekende personages, voelt het toch als een nostalgisch warm bad. Ook het verhaal is, ondanks dat het wat eenvoudig in elkaar steekt, best vermakelijk.

Geesten vangen doe je met de klassieke uitrusting van de heren. Eerst zul je het doelwit moeten verzwakken om het daarna te vangen en in de val te sleuren. Dit werkt best prettig, al is het makkelijk om het overzicht te verliezen. De gesprekken tussen de heren zorgen daarbij voor een leuke aankleding; ze waarschuwen jou en elkaar en maken ondertussen grappige opmerkingen, zoals we die kennen uit de films.

Overigens heeft de gameplay ook niet heel veel meer om het lijf. Je loopt vrij lineair van locatie naar locatie en vangt daarbij alle geesten die op je pad komen. Een minpuntje is daarnaast het gebrek aan multiplayer. Een game waarbij je met een kwartet op pad gaat, leent zich natuurlijk uitstekend voor een coöp-ervaring, maar ook dit is achterwege gelaten.

Het is erg jammer dat er niet wat meer tijd en energie is gestoken in deze remaster. In de kern blijft Ghostbusters: The Video Game Remastered namelijk best een leuke game die het vooral moet hebben van de nostalgische waarde. Helaas hebben de makers ervoor gekozen om buiten de textures en belichting praktisch niets te verbeteren, waardoor het alleen voor Ghostbusters-fans die de originele game nog niet gespeeld hebben een klein beetje de moeite waard is.