Doorgaan naar artikel
It Chapter Two
Stefan Manenschijn
Stefan Manenschijn
Profiel

Conclusie

It Chapter Two sluit het tweeluik prima af met vooral betere horror. Helaas weet de nieuwe cast niet dezelfde chemie op te roepen die het eerste deel zo sterk maakte.

In 2017 bracht regisseur Andy Muschietti ons terug naar de nachtmerries van onze kindertijd met zijn herziene versie van It, waarin de bovennatuurlijke clown Pennywise het had voorzien op de kinderen in Derry. Pennywise werd uiteindelijk verslagen door de “Losers Club”, een groepje jonge buitenbeentjes. Samen zwoeren zij dat ze terug zouden keren naar Derry, mocht It ooit terugkeren. Dat laatste is nu het geval en hoe dit afloopt is vanaf nu te zien op Ultra HD, Blu-Ray en DVD.

Hoewel we het eerste deel niet zo eng vonden, was het wel een prima film. De Stranger Things-vibe die de film had, voelde goed en Pennywise blijft een tot de verbeelding sprekende antagonist. Voor Chapter Two lijkt Muschietti bedacht te hebben dat het wel wat enger mocht, wat zich vooral uit in meer ranzigheid. Vanaf het moment van samenkomen is het een aaneenschakeling van smerige en beklemmende horror, waar liefhebbers zeker van zullen genieten. Een minpunt is daarbij wel dat een aantal effecten zo overduidelijk uit de computer komen, dat het de ervaring een beetje teniet doet op sommige momenten.

It Chapter Two Foto: Warner Bros.

Een van de beste punten uit de vorige It-film was de chemie tussen de leden van de Losers Club. Het groepsgevoel en het samen verslaan van het monster trok je als kijker mee de film in. Het is dan ook jammer dat de groepsleden in dit tweede stuk vooral afzonderlijk op pad moeten, om ieder een artefact uit hun jeugd op te snorren. Hierdoor mist It Chapter Two het wij-gevoel en krijgt de cast ook niet de kans om dit weer op te roepen. Sowieso is het bijzonder om te zien dat de kinderen uit de eerste film een betere prestatie neerzetten dan hun oudere opvolgers. Ondanks de aanwezigheid van gerenommeerde acteurs en actrices als James McAvoy (X-Men) en Jessica Chastain (Zero Dark Thirty), wordt het eigenlijk nergens heel bijzonder.

Pennywise profiteert wel van de extra horror die Muschietti heeft toegevoegd. Hij krijgt ruim de kans om te laten zien waarom we hem moeten vrezen en doet dit dan ook met verve. Daar doet de uiteindelijk iets teleurstellende finale verder geen afbreuk aan.

We kijken met gemengde gevoelens terug op It Chapter Two. Zoals gezegd is de horror uitstekend en is het ook allemaal erg vakkundig in elkaar gezet, met fraai gemonteerde scènes. Helaas weet de nieuwe cast niet dezelfde chemie over te brengen als hun jongere equivalenten en is de cgi bij vlagen te nep. Als we dan terugkijken op het tweeluik, moeten we concluderen dat de nieuwe It twee prima films heeft opgeleverd, maar waar ook overduidelijk meer in had gezeten.