review
The Legend of Zelda: Skyward Sword HD

Komende vrijdag verschijnt The Legend of Zelda: Skyward Sword HD exclusief voor de Nintendo Switch. Origineel verscheen het spel eind 2011 voor de Nintendo Wii. En alhoewel de pers toen heel tevreden was, werd het door veel spelers toch wat zwaarder beoordeeld. De bewegingsbesturing zorgde bij veel mensen voor veel frustratie. De versie die komende vrijdag verschijnt heeft naast de motion controls, ook een optie om volledig zonder beweging te spelen. Maakt dit het spel alleen maar beter, of valt dat toch tegen?

Alhoewel de The Legend of Zelda-tijdlijn altijd een beetje vaag is geweest, zijn er een aantal zaken wel duidelijk. Zo is het verhaal in The Legend of Zelda: Skyward Sword HD het eerste verhaal in de reeks als je het chronologisch bekijkt. Link en Zelda wonen als gewone jongeren op een vliegend eiland genaamd Skyloft. Wanneer Link na het winnen van een wedstrijd samen met Zelda over de wolken vliegt, wordt ze door een onbekende kracht naar het land toegetrokken. Iets wat eigenlijk niet kan, want de inwoners van Skyloft kennen niet anders dan de eilanden in de lucht. Link komt al gauw tot de ontdekking dat Zelda en hijzelf zijn voorbestemd om de wereld onder hen te redden. En met hulp van Fi, de rechterhand van de godin Hylia die in het Master Sword woont trekt hij eropuit in zijn zoektocht om Zelda terug te vinden. Omwille van de spoilers willen we verder geen details van het verhaal delen, maar kunnen beloven dat dit één van de sterkste en bijzondere verhalen is die de reeks kent.

De game is zoals Nintendo het zelf noemt de brug tussen oudere Zelda-titels en Breath of the Wild. Veel klassieke elementen, zoals dungeons, verschillende wapens (die niet of maar deels kapot kunnen) en een lineair verhaal zijn aanwezig. Maar ook zaken als wapens die dus wel kapot kunnen, stamina (energie bij bijvoorbeeld aanvallen en rennen) en het maken en verbeteren van wapens zitten erin. Waar iedereen vooral lyrisch was over Breath of the Wild, vinden wij dit deel qua balans net iets beter. Veel wapens (zeker zwaarden) gaan niet kapot, er zijn meer puzzel-elementen door de verschillende middelen die je tot je beschikking hebt en vooral is er meer afwisseling door de aanwezigheid van gethematiseerde dungeons.

De bewegingsbesturing is in veel gevallen echt van toegevoegde waarde. De puzzels die je moet oplossen worden leuker en diverser hierdoor. Denk bijvoorbeeld aan het besturen van een vliegende, mechanische kever die je hebt, waarmee je bepaalde gebieden kunt bereiken of verkennen waar je anders niet kunt komen. Omdat de Switch Lite en de handheldmodus dit niet hebben, is er voor al deze mechanieken ook een speciale besturing toegevoegd. Alhoewel dit een klein beetje wennen is, werkt het op dat gebied wel goed. Je gebruikt je rechterpookje om de bewegingen na te bootsen die je anders met beweging zou maken.

De bewegingsbesturing was in het origineel niet altijd je van het, vooral vanwege de onnauwkeurigheid die het soms kende. Dit is nu veel beter. De motion controls in de Joycon stonden al bekend als een van de beste die er zijn en dat merk je keer op keer. Of je nu moet vechten, puzzelen of bijvoorbeeld aan het vliegen bent, altijd reageert de controller heel goed. Fijn is dat je niet per se recht hoeft te zitten. Lig je bijvoorbeeld in je luie stoel, dan kun je met Y je controller qua stand resetten. Dit is weliswaar even wennen, maar werkt binnen de kortste keren heel goed.

De “gewone” besturing zonder beweging is nieuw en echt even wennen. Dit komt vooral doordat het spel gemaakt is voor bewegingsbesturing. Toch is het Nintendo gelukt om ook zonder beweging de besturing goed uit te werken. We moeten er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat we even nodig hadden de besturing goed onder controle te krijgen, maar dit kwam ook door het ontbreken van een echt goede tutorial. Heb je hem eenmaal onder controle dan is het voor iedere speler goed te doen.

Nintendo heeft ervoor gekozen de rechterjoystick te gebruiken voor de besturing van het zwaard. Door deze een bepaalde kant op te drukken, sla je ook die kant op. Deze precieze besturing is heel belangrijk, aangezien veel puzzels en gevechten met precisie van het zwaard voltooid moeten worden. In sommige gevallen (vooral bij puzzels) is de besturing met de joystick zelfs nog preciezer dan de bewegingsbesturing, maar in gevechten met veel vijanden is juist de bewegingsbesturing weer iets fijner omdat je sneller achter elkaar aan kunt vallen.

Nintendo heeft ervoor gekozen om The Legend of Zelda: Skyward Sword HD grafisch slechts een upgrade te geven. Toch is het goed te merken dat het spel net wat beter loopt en er vooral wat scherper uitziet. Het verschil zit hem echt in de details. De onderstaande video van Gamexplain geeft hier een heel goed voorbeeld van. Overigens is deze verbetering niet direct een reden om het spel te kopen, want daarvoor is het verschil toch te klein.

The Legend of Zelda: Skyward Sword HD is de enige Zelda-game waar we het dit jaar, het jaar dat de franchise vijfendertig jaar bestaat, mee moeten doen. Maar ondanks dat het een remaster betreft, is het tien jaar na het verschijnen een spel wat nog even fris aanvoelt. Zeker nu we Breath of the Wild kennen en weten dat dit spel de aanloop ernaar was, is het nog leuker om het indrukwekkende verhaal opnieuw te ervaren.