review
Herdling

Heb je altijd al het gezag over een kudde langharigen willen hebben? Vind jij het fantastisch om te verdwalen in de bergen, terwijl je een groepje gehoornde wezens bij elkaar probeert te houden? Over het algemeen is herder zo’n beroepskeuze waar men van droomt, maar wat het nooit daadwerkelijk wordt. Niet getreurd om jouw eventuele verkeerde beroepskeuze, in Herdling kun je nu jouw droom werkelijkheid laten worden. Maar is dat dan ook leuk? Wij hebben het voor je ondergaan.

Zoals hierbovenal omschreven is Herdling een spel waarin het de bedoeling is om een kudde dieren van a naar b te brengen en ze daarbij het liefst zo levend mogelijk te houden. Ontwikkelaar Otomotive presenteert een naamloos persoon die wakker wordt en op weg gaat. Al snel kom je een Calicorn tegen. Deze beesten lijken een soort-van kruising te zijn tussen buffels en de lieve kant van de urRu (Mystics uit The Dark Crystal), maar dan met minder armen.

Die harige knuffels-met-poten kun je temmen door het een stuk fruit aan te bieden. Vervolgens tem je het met een druk op de knop en vanaf dan volgt het je. Met één Calicorn kun je een beetje oefenen hoe het is om dieren te ‘sturen’. Je gaat namelijk achter het beest staan en drukt dan op een knop zodat de Calicorn weet waar het heen moet lopen. Dit vergt enige oefening, maar al gauw ben je gewend aan deze besturing.

Onderweg kom je meerdere Calicorns tegen. Om verder te komen moet je die aan je kudde toevoegen. Meestal lukt dit door het beest een stuk fruit te voeren en dan te temmen. Daarna voeg het zich bij je steeds groter wordende kudde. Het andere puzzelelement in Herdling is dat je soms een hindernis op je weg tegenkomt in de vorm van een hek. Die dien je (al dan niet met een omweg) te openen, om vervolgens weer verder te lopen. Het zijn allemaal niet heel erg moeilijke minigames die de pace wel onderbreken, maar al snel als hinderlijk worden gezien. Het zijn nergens echt breinbrekers en je ziet gelijk al wat je moet doen, dus het voelt vooral als irritant.

Later in het spel krijg je nog wat meer commando’s tot jouw beschikking. Zo kun je jouw kudde sneller laten lopen in een stampede, ze langzaam laten lopen of juist abrupt laten stoppen. Je komt ook wat meer gevaren tegen onderweg, maar nogmaals: nergens wordt het echt moeilijk. Het is vooral op sommige stukken rustig aan doen, veel van de stopknop gebruikmaken en slalommen door de hindernissen. Af en toe verschijnt er een soort van HUD die de status van je kudde laat zien. Blauw is gezond en gelukkig, rood vraagt aandacht en gaat er eentje onverhoopt toch dood, dan verdwijnt zijn icoontje.

Door je Calicorns eten te geven, schoon te maken en te aaien zorg je ervoor dat elk dier ‘in het blauw’ blijft. Als je het spel pauzeert, kun je jouw kudde bekijken en wat hun status is. Het is wel eeuwig zonde dat de ontwikkelaar niet een soort van fluitje erin heeft geknutseld waarmee je de dieren tot jou kunt laten komen. Bij Pikmin bijvoorbeeld kon je ze naar je toe fluiten. Hier moet je jouw kudde altijd handmatig sturen.

Je loopt heel veel waarbij er niet zoveel gebeurt. Als je dan een grote, open weide bereikt waarbij je een weids en prachtig uitzicht hebt op de bergen in de achtergrond, de camera iets uitzoomt en de muziek ineens aanzwelt, dan krijg je onwillekeurig kippenvel. Dat contrast van niets naar iets is best groot en zorgt ervoor dat het heel erg versterkt. In het begin van het spel ben je geneigd om constant die renknop te gebruiken, naarmate het spel vordert pas je steeds meer je pace aan. Dat is heel knap gedaan. Op gegeven moment begin je zelfs te praten tegen je scherm, alsof de beestjes je echt kunnen horen.

Later in het spel, als je in de bergen komt, beginnen er wat stukjes te komen waarbij het soms goed is om jouw kudde even te stoppen en zelf eerst de weg te verkennen. Zo voorkom je dat stukken berg afbrokkelen terwijl je daar loopt met je kudde en zo onnodig slachtoffers maakt. Hoe hoger je in de bergen komt, hoe smaller de paadjes worden. Dit kan soms best wat spannende momenten opleveren en het is ons wel eens overkomen dat een Calicorn de diepte inviel, we waren te laat om het te redden. Vergis je niet, dit is een beest waar jij al enige tijd mee op weg bent, dat is best even slikken. Je hebt het een naam gegeven, schoongemaakt, gevoed… Het gaat je niet in de koude kleren zitten als er eentje de diepte in duikt.

Herdling is niet voor iedereen. Het is een spel wat traag op gang komt, waarbij je veel rondloopt. Ogenschijnlijk gebeurt er niet zo veel. Doorkruis grote landschappen, waarbij je dieren soms door bosjes lopen en vies worden. Rust af en toe uit, geef ze te eten en maak ze schoon. We begrijpen dat niet iedereen hiervan gecharmeerd is. Sta je hiervoor open en hou je er wel van om soms van het gebaande pad af te wijken? Dan is dit echt een onwijs tof, ietwat kort meesterwerk. Wij zouden iedereen wel aanraden dit spel in ieder geval een kans te geven. In een kleine 5 uur ben je er doorheen, maar een ontzettend toffe ervaring rijker.

Herdling is vanaf donderdag 21 augustus beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch en pc en kost rond de twintig euro, afhankelijk van het systeem. Voor deze review hebben wij de pc-versie gespeeld op de Steam Deck, die daar heel erg prima op draait.